Stajenka

kocia

Znalazłam taki oto ciekawy tekst o ziołach:

"Zioła są coraz częściej wykorzystywane w różnego rodzaju preparatach przeznaczonych dla koni. Stosując zioła należy pamiętać, że istnieją spore różnice gatunkowe między człowiekiem a koniem i nie zawsze można w prosty sposób odnieść zjawiska obserwowane u ludzi do koni. Na przykład substancje aktywne, zawarte w ziołach w przewodzie pokarmowym koni ulegają dalej idącym przemianom w porównaniu z procesami zachodzącymi u człowieka. W związku z tym część surowców roślinnych u koni nie działa lub działa w ograniczonym stopniu (np. aktywność błonnika czy chlorofilu u ludzi jest zdecydowanie wyższa niż u koni). Po wchłonięciu podobnych dawek substancji zawartych w surowcu roślinnym efekt może być różny, co do siły a nawet jakości działania. W przypadku większości ziół nie ustalono czy dawkę powinno się zwiększać proporcjonalnie do masy ciała czy też nie, dlatego trudno ustalić ilość podawanych ziół u konia. Szczególnie duże różnice między człowiekiem a koniem występują przy stosowaniu mieszanek ziołowych o właściwościach uspokajających. Większość z nich u koni po prostu nie działa. Natomiast dobrze u koni sprawdzają się zioła, których aktywność skierowana jest na wspomaganie funkcji układu oddechowego lub podniesienia naturalnej odporności. Za sprawdzone i pewne w praktycznym stosowaniu (z ustaloną dawką i siłą działania) uznaje się produkty na bazie gryki, mniszka lekarskiego, arniki, czosnku, szanty, rozmarynu, nagietka, jeżówki, lawendy, mięty i pieprzowca. Produkty ziołowe przeznaczone do stosowania zewnętrznego z reguły można podawać u koni tak jak u ludzi. Podobnie, przetworzone surowce roślinne (wyciągi, nalewki) wykazują zbliżona aktywność u konia i człowieka.
Stosowanie preparatów ziołowych wymaga starannej uwagi. Niektórych produktów nie można używać u koni sportowych czy wyścigowych ze względu na przepisy antydopingowe. Surowce roślinne mogą być, bowiem źródłem substancji zabronionych do stosowania u koni sportowych (np. horolenina, pochodne opium, salicylany, estrogeny itd.). Są też surowce roślinne, których status, według prawideł kontroli antydopingowej, jest niepewny i ciągle ulega zmianom (np. wyciągi z egzotycznych roślin Harpagophytum procumbens czy Trebulis terestris). Może się również zdarzyć, iż preparaty naturalne zawierają w swoim składzie związki syntetyczne, których obecność stawia pod znakiem zapytania „naturalność” całego produktu (szczególnie dotyczy to środków do odstraszania owadów).
Mimo tych wielu niejasności i pułapek preparaty ziołowe są powszechnie stosowane u koni, ponieważ posiadają naprawdę wiele zalet. Charakterystyczną cechą preparatów ziołowych jest z reguły ich wielokierunkowe działanie. Wynika ono z obecności w pojedynczych surowcach wielu substancji aktywnych farmakologicznie, a także z powszechnego łączenia w pojedynczym preparacie wielu surowców roślinnych. Wielokierunkowemu działaniu nieprzetworzonych surowców roślinnych towarzyszy ich niska aktywność. Ta niska aktywność jest zaletą ziół, ponieważ sprawia, iż są bezpieczne w praktycznym stosowaniu i można je stosować przez długi okres czasu bez wywoływania skutków ubocznych. Prawidłowo stosowane zioła (poza kontrolą lekarską) raczej wspomagają działanie naturalnych mechanizmów, niż wpływają bezpośrednio na zmianę funkcjonowania poszczególnych narządów.
Główna aktywność surowców pochodzenia roślinnego stosowanych w zarejestrowanych preparatach przeznaczonych dla koni:
- Preparaty stosowane w postaci okładów rozgrzewających lub ochładzających: arnika, nagietek, rumianek, olejki eteryczne (eukaliptusowy, rozmarynowy, sosnowy);
- Podnoszące odporność: echinacea (jeżówka), czosnek seler, babka;
- Pobudzające apetyt i poprawiające trawienie: koper włoski, gorzknik, nagietek, tuja, berberys, kurkuma, imbir, lukrecja, goryczka, pieprz;
- Pobudzające funkcjonowanie układu oddechowego: podbiał, lukrecja, tymianek, prawoślaz, kozieradka, czosnek, szanta;
- Uspokajające: chmiel, kozłek lekarski, męczennica cielista, pozłotka kalifornijska, dziurawiec;
- Wpływające na masę mięśniową: Trebulis terestris.

Stosując zioła u koni należy sięgać do sprawdzonych (zarejestrowanych) produktów zwracając uwagę na to, czy mogą być stosowane u koni wyścigowych lub sportowych. Pamiętać też trzeba, że niektóre surowce roślinne zawierają silnie działające lub nawet toksyczne substancje a sam fakt, iż są pochodzenia naturalnego nie może usprawiedliwiać ich beztroskiego stosowania. Przede wszystkim należy jednak mieć na uwadze to, że preparaty ziołowe nie służą do samodzielnego leczenia. Problemy zdrowotne koni, jak również stosowanie ziół należy konsultować z lekarzem weterynarii.

Podstawowe działanie profilaktyczne i lecznicze na układ oddechowy ma następująca mieszanka ziół (po 25 g każdego):
- Miodunka plamista (szczególnie zalecana przy obfitej wydzielinie z nozdrzy);
- Biedrzeniec anyż (m.in. o silnym działaniu wykrztuśnym i przeciwskurczowym, stosowany w zapaleniu oskrzeli, tchawicy, zwłaszcza objawiających się uciążliwym kaszlem);
- Rumianek (stosowany np. w leczeniu stanów zapalnych górnych dróg oddechowych, o działaniu m.in. rozkurczowym i przeciwbólowym);
- Ślaz dziki (stosowany np. w leczeniu zapaleniu gardła i krtani, nieżycie górnych dróg oddechowych i zapaleniu oskrzeli, m.in. o działaniu przeciwzapalnym, łagodzącym, wykrztuśnym i ściągającym);
- Podbiał pospolity (zwiera dużo cynku, ma działanie przeciwzapalne i jest stosowane w przewlekłym lub ostrym zapalenia oskrzeli, uciążliwym kaszlu, wywołanym również reakcjami alergicznymi, astmie i większości chorób płuc. Działa również wykrztuśnie, przeciwkaszlowo, wzmaga czynności wydalnicze nabłonka dróg oddechowych);
- Tymianek pospolity (ma działanie m.in. przeciwskurczowe, wykrztuśne, bakteriobójcze; łagodzi ból gardła i uciążliwy kaszel. Jako lek przeciwkaszlowy jest niezastąpiony: pobudza odksztuszanie i przeciwdziała skurczom; stosuje się go w leczeniu zapaleniu oskrzeli i astmy);
- Szałwia lekarska (wpływa łagodząco na błony śluzowe. Stosowana m.in. w zapaleniu górnych dróg oddechowych, suchym kaszlu, ogólnym osłabieniu, nerwowości i intensywnym poceniu. Ma działanie m.in. przeciwpotne, przeciwgorączkowe, pobudza czynności wydzielnicze nabłonka dróg oddechowych);
- Dziewanna wielokwiatowa (stosowana m.in. w większości schorzeń dróg oddechowych jako doskonały lek, zwłaszcza przy nasilającym się, uporczywym kaszlu; tonizuje błony śluzowe układu oddechowego, łagodzi stany zapalne, pobudza wydzielanie śluzu, ułatwiającego odkrztuszanie);
- Babka lancetowata lub babka zwyczajna (jest łagodnym środkiem wykrztuśnym stosowanym w ostrych i chronicznych infekcjach dróg oddechowych ).
Dawka dzienna: 2 łyżeczki mieszanki ziołowej zalać ¼ l wrzącej wody i odstawić na 10 min. Odcedzić i dolać napar do paszy treściwej. Zioła te można również podawać bezpośrednio w paszy, gdyż konie chętnie je jedzą.
UWAGA: źrebnym klaczom lepiej nie dodawać podbiału pospolitego i szałwii lekarskiej.

Oprócz wymienionej wyżej mieszanki ziołowej można w żywieniu koni stosować także ziołowe napary, syropy i inhalacje:
a) Napar z Fenkułu włoskiego (kopru włoskiego)
Wywiera korzystny wpływ na organizm w zapaleniu oskrzeli i kaszlu; ma działanie wykrztuśne, odkażające, spazmolityczne.
Dawka dzienna: (łyżeczkę lekko pokruszonych nasion zalać szklanką wrzącej wody i odstawić na 10 min odcedzić i dodać napar do paszy.
Można także stosować mieszankę ziół o następującym składzie:
- koper włoski- 20 g,
- biedrzeniec anyż- 20 g,
- podbiał pospolity- 20 g,
- barczownica islandzka- 20 g (m.in. o działaniu przeciwzapalnym, wykrztuśnym, udrażniającym drogi oddechowe i przeciwkaszlowym),
- Miodunka plamista- 20 g,
- Lukrecja gładka- ok. 5 g (m.in. o działaniu wykrztuśnym, przeciwzapalnym, przeciwkaszlowym),
- Tymianek pospolity- 20 g,
UWAGA: dla źrebnych klaczy lepiej nie stosować fenkułu włoskiego i podbiału pospolitego.

b) Napar z babki lancetowatej.
Dawka dzienna: czubatą łyżkę ziela zalać ¼ l wrzącej wody i odstawić na 5 minut. Po odcedzeniu wymieszać napar z paszą treściwą.

c) Napar z podbiału pospolitego
Dawka dzienna: 2 łyżki suszonego ziela zalać ¼ l wrzącej wody i odstawić na 10 minut. Po odcedzeniu dolać napar do paszy.
Można podawać go także w mieszance ziół z miodunką plamistą, babką zwyczajną i lukrecją gładką, zmieszanych w równych proporcjach; np. 20 g (z wyjątkiem korzenia lukrecji, którego dodaje się ok 5 g). Podawać do paszy raz dziennie 2 łyżeczki suchych ziół lub zalać je ¼ l wrzącej wody i pozostawić na 15 minut do naciągnięcia, po czym odcedzony napar zmieszać z paszą.
UWAGA: nie stosować dla źrebnych klaczy.

d) Napar z szałwi lekarskiej.
Dawka dzienna: 2 łyżeczki liści zalać ¼ l wrzącej wody i odstawić na 10 minut. Odcedzić i wymieszać z paszą treściwą.
UWAGA: nie podawać źrebnym klaczom.

e) Napar z tymianku pospolitego.
Dawka dzienna: 2 łyżeczki wysuszonych ziół zalać ¼ l wrzącej wody i odstawić na 10 minut. Odcedzony napar należy wymieszać z paszą.

f) Napar z liści wawrzynu
Łagodzi podrażnienia dróg oddechowych. Stosowany w mieszance z tymiankiem w stosunku 2:1. Dwie łyżki stołowe liści wawrzynu i 1 łyżkę stołową ziela tymianku zalać 1 l wrzącej wody i odstawić na 10 minut do naciągnięcia. Podawać całość z paszą treściwą. Do smaku można dodać trochę miodu.

g) Syrop z cebuli
Przeciwdziała chorobom dróg oddechowych i wspomaga ich leczenie, zwłaszcza alergii oskrzelowych. Osiem cebul należy pokroić w plastry, zalać miodem i odstawić na 24 godziny. W tym czasie kilkakrotnie wymieszać!
Podawać 3 duże łyżki tej mieszanki trzy razy dziennie. Można ją dorzucać do paszy treściwej. Można przygotować większą ilość syropu i przechowywać w słoikach, dzięki czemu codzienne podawanie nie będzie kłopotliwe.
UWAGA: tego leku nie należy stosować zbyt długo, mimo, że konie chętnie go jedzą.

h) Inhalacje
Niektórym koniom dobrze służą inhalacje z eukaliptusa lub tymianku. Ich stosowanie zależy jednak od zaawansowania choroby. W celu usunięcia flegmy i złagodzeniu stanu zapalnego górnych dróg oddechowych powinno się konia inhalować dwa razy dziennie po 15 minut, przez co najmniej 2 tygodnie. Czasami inhalacje dają pozytywne wyniki dopiero po sześciu tygodniach. Należy je robić koniowi przed pracą.
Ze zwykłego inhalatora lecznicza para dochodzi tylko do krtani, nie przedostaje się natomiast dalej, tj. do tchawicy, oskrzeli ani tym bardziej płuc i z uwagi na to w leczeniu stanów zapalnych dolnych dróg oddechowych stosuje się m.in. inhalatory ultradźwiękowe.
Inhalator można zrobić z małego wiadra i plastikowej butelki z nagwintowaną szyjką. W dnie wiadra należy wyciąć otwór wielkości szyjki butelki. Nakrętkę butelki przedziurawić. Do wiadra zamiast uchwytu przyczepić sznurek lub skórzany pasek. Jedną trzecią butelki napełnić ciepłą wodą (nie może być gorąca!) i dodać parę kropli olejku eukaliptusowego lub tymiankowego. Szyjkę butelki włożyć do spodu wiadra w wycięty w dnie otwór i zamocować, nakręcając na nią przedziurawioną nakrętkę. Taki inhalator zawiesza się koniowi na głowie. (sznurek lub pasek powinien leżeć tuż za uszami). Konie dość szybko przyzwyczajają się do tego zabiegu. "

Czy ktoś kiedyś testował na koniach takie kuracje ziołami ? Wesoly

martik

Kocia, jak to Lechita kiedyś powiedział? Bycza to ma głowę podłączoną do internetu Mruga

Jestem pod wrażeniem. Jak wrócę to biorę się za czytanie!

martik

Bardzo ciekawy artykuł. Już ściągnęłam na kompa.
Jutro spotykam się z koleżanką, która leczyła koniki aloesem. Jak się wywiem wszystkiego, od razu napiszę co i jak.

P.S.
Więc wszystko już wiem: wyciągiem z miąższu aloesu koleżanka wyleczyła swojemu konikowi gronkowca, który rozwinął się w miejscu, gdzie leży siodło na grzbiecie.
Żel, który do tego celu używała wcierała po prostu w skórę konika i w ten sposób go wyleczyła.

ihah

Nie stosowałem coprawda ziół w leczeniu konia, ale w przypadku rehabilitacji po urazie ścięgna zaaplikowalismy z Florianką z powodzeniem leki homeopatyczne. Kontuzja byla niby wyleczona ale koń nadal kulał i kulał. Znajomy weterynarz zaproponował Traumal i Zeel. Zastrzyki wystarczyły na miesiąc ( koszt ok. 120PLN) i kulawizna przeszła jak ręką odjął. Już po pierwszych trzech dawkach była widoczna poprawa.

kocia

ihah

Traumeel S
2,2 ml roztworu do wstrzyknięć zawiera: Arnica D2, Calendula D2, Chamomilla D3,
Symphytum D6, Millefolium D3, Belladonna D2 aa 2,2 µl; Aconitum D2 1,32 µl;
Bellis perennis D2 1,1 µl; Hypericum D2 0,66 µl; Echinacea angustifolia D2,
Echinacea purpurea D2 aa 0,55 µl; Hamamelis D1 0,22 µl; Mercurius solubilis
Hahnemanni D6 1,1 mg; Hepar sulfuris D6 2,2 µl.

Wskazania:
Krople, tabletki, roztwór do wstrzyknięć: preparat należy stosować w przypadkach
urazów (sportowych i powypadkowych), takich jak: skręcenia, zwichnięcia,
krwiaki, złamania, wstrząśnienie mózgu itp. Lek może być również stosowany
w przypadkach pourazowych lub pooperacyjnych obrzęków i wysięków oraz w procesach
zapalnych i zwyrodnieniowych dotyczących różnych organów i tkanek, w tym wątroby
oraz narządów ruchu. Korzystne efekty stosowania Traumeel S obserwowano w
przypadkach astmy oskrzelowej, zapalenia wyrostka rylcowatego, zapalenia kaletek
maziowych, zapalenia okołostawowego stawu ramienno-łopatkowego, stanów
zwyrodnieniowych stawu biodrowego, kolanowego i małych stawów, chorób tkanek
przyzębia, parodontozy, ropni kieszonek dziąsłowych

Zeel T
2,0 ml roztworu do wstrzyknięć zawiera: Cartilago suis D6, Funiculus umbilicalis
suis D6, Embryo suis D6, Placenta suis D6 aa 2,0 mg; Solanum dulcamara D3,
Symphytum D6 aa 10,0 mg; NAD D8, Coenzym A D8 aa 2,0 mg; Sanguinaria canadensis
D4 3,0 mg; Natrium diethyloxalaceticum D8, Acidum alpha-liponicum D8 aa 2,0 mg;
Toxicodendron quercifolium e summitatibus rec. D2 10,0 mg; Arnica montana D4
200,0 mg; Sulfur D6 3,6 mg
Wskazania:
Zmiany zwyrodnieniowe stawów (szczególnie stawów kolanowych), zwyrodnieniowe
zmiany wielostawowe, zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa, zapalenie
okołostawowe stawu ramienno-łopatkowego

Zeel jest niestety droższą pozycją na liście zakupów ( ok. 85 Pln) W założeniach miał wspomagac działanie Trameela i było podawany co szósty dzień kuracji zamiast traumela. Traumeel jedna ampułka w zastrzyku co drugi dzień

Tomek_J