Stajenka

ten_veroniq

I to włanie Reszka jest... w paszporcie wlkp, w realu jakby ją kto od wozu z węglem odczepił mlotek

Bawi mnie to, bo może bawić - na pewno nie będzie kryta i w ostatnich latach na pewno nie dała żadnego źrebaka (o ile w ogóle kiedykolwiek).

A na dodatek ludzie kochają ją taką, jaką jest. Ma swoją opiekunkę (może nawet Dorota da radę Reszkę adoptować), dla której jest najpiękniejszym i najmilszym koniem na świecie. Która już nawet nie zauważa, że Reszka tuli na nią uszy, kłapie zębami i zamiata ogonem. Ona wie, że Reszka jej nie tknie, a Reszka wie, że Dorota jej nie skrzywdzi. Dogadały się super.

ten_veroniq

Dorota niestety nie dała rady objąć Reszki opieką adopcyjną, ale znalazłam dla niej nowy dom bardzo blisko mnie - dosłownie sąsiednia miejscowość. Dorota przyjechała razem z Reszką, opowiedziała o niej nowym rodzicom Mruga

ba! nawet kazała zrobić notatki

Ludzie bardzo przejęci, na Reszkę już czekał nowiutki, podścielony boks w budynku gospodarczym z dużym oknem, paśnik z sianem, obecnie grodzą padoki. Pani Ela kiedyś jeździła konno i koń był jej marzeniem, ale proza życia - jedno dziecko, drugie, życie na wsi... Latem otworzyła własny biznes (budka z fastfoodem, kebapy). Gdy wspomniałam o możliwości adoptowania konia, miała łzy w oczach. Następnego dnia jej mąż już zwoził siano od sąsiada.

Pani Ela wyznała mi, że wahała się, ale mąż powiedział "zawsze chciałaś, to co się zastanawiasz, razem damy radę". Nie brzmi to, jak z ust gospodarza, takiego z dziada - pradziada, nawet wąsy ma, walonkę i gumofilce... A jednak. Nie raz widziałam, jak przywoził do "kebapowni" dostawę (pani Ela robi i sprzedaje jedzenie, on zaopatrza) i szukał chwili bliskości z żoną, obejmował ją, przytulał, coś tam sobie szeptali. Pani Ela miała marzenie, mąż pomógł jej w realizacji - teraz mają Reszkę. Oby dali sobie radę, trzymam za nich kciukasy Mruga

ten_veroniq

Reszka wyrusza do nowego domu:

Wkrótce zdjęcia z nowego domu.

ten_veroniq

Nowy dom: z zewnątrz i w środku