Stajenka

martik

Chyba już najwyższy czas założyć fan klub psiaków

Zgłaszam się wraz z polskim psem Dingo o imieniu Brego Mruga

[link widoczny dla zalogowanych]
Brego jest psem z internetu, a konkretnie z Dogomanii. Pewnego dnia jedna z piszących tam osób ogłosiła, że poszukiwane są domki dla 8 nieplanowanych szczeniaków, które miały się urodzić za 2-3 miesiące. Oczy mi się zapaliły, bo mając domek, wiedziałam, że wcześniej czy później pojawi się u nas pies. Pozostało tylko albo aż, przekonać Tomka...
W końcu się udało, Tomek przyjął do wiadomości, że pies się pojawi i że będziemy nad nim sprawować opiekę.
[link widoczny dla zalogowanych]
Ogólnie to Tomek bardzo lubi psy, nawet bardziej niż koty, jednak będąc niesamowicie odpowiedzialnym człowiekiem, obawiał się, że nie sprostamy kolejnemu obowiązkowi. Na szczęście zechciał spróbować Mruga

Brego został odebrany z rodzinnego domu w wieku 2 miesięcy. Był słodkim szczeniaczkiem, o którym nie wiedzieliśmy co z niego wyrośnie. Miał grube łapki i spodziewaliśmy się, że raczej mały nie będzie.
Gdy Brego pojawił się w naszym domu, nasze życie zmieniło się diametralnie. Od tego momentu już nic nie było takie same gwizdze

[link widoczny dla zalogowanych]

CDN...

dakron

Widziałam Brego w realu , świetny pies

osm

No ja juz sie zglosilem gdzies w kotach z Hovawartem Vasco:

[link widoczny dla zalogowanych]

martik

Hovki zaintrygowały mnie jakiś czas temu.
Pod Poznaniem ludzie mają hodowlę i ich psy odnoszą całkiem niezłe sukcesy.
Słyszałam, że hovki to bardzo przyjacielskie psy i chętne do współpracy z człowiekiem. Mnie co prawda bardziej podobają się te o ciemnym umaszczeniu ale Twój psiak ma piękną mordunię Wesoly

Hoss Cartwright · Gość

To jest pies stróżujący? Daj coś więcej o tej rasie. Ja straciłem trzy psy w ciągu 3 miesięcy. Bobek się powiesił, Pandora została uśpiona z powodu nagłego ataku raka kości i Hektor 18 letni owczarek niemiecki odszedł ode mnie dwa tygodnie temu. Wziąłem jednego ze schroniska, ale jeszcze mam manko na dwa więc powoli szukam jakiegoś do stróżowania na dwór, bo bilans musi być 5.

martik

Hoss, a musi być rasowy?
Jeśli nie, to w "naszym" Azorku w Obornikach Wielkopolskich jest cała masa psów czekających na drugą szansę:
[link widoczny dla zalogowanych]
W tym psy, które zdecydowanie tylko nadają się do stróżowania... Np. Sonia albo Tilo.

osm

Tak - to pies stróżujący, ale łagodny i przyjacielski w stosunku do dzieci. Może być psem rodzinnym. Nasz jest doskonały pod tym względem, a wrażenie na obcych robi takie, jakby był jakimś brytanem - dobrze się prezentuje jako stróż.
O hovawartach znadziesz tu:
[link widoczny dla zalogowanych]

My naszego mamy z Kłodzka, ale w okolicach Poznania są co najmniej 2 hodowle.

martik

CD...
Nasze największe obawy w stosunku do nowego domownika dotyczyły wspólnych relacji pomiędzy rezydentem Foxem a nowoprzybyłym. Nie dość, że jedno to pies a drugie kot, to jeszcze różnica wieku...
Ja osobiście miałam czarne wizje, że Fox się na nas obrazi i się wyniesie. Z drugiej strony widziałam jak goni malucha po całym domu z pazurami.
Brego pierwsze dni spędził w mojej obecności- wzięłam urlop, żeby maluch przyzwyczaił się do domu i nie czuł się osamotniony. Potem, kolejny tydzień, spędził z nim Tomek.
Od razu założyliśmy, że Brego będzie "trzymany krótko", zgodnie z wytycznymi, które znaleźliśmy w różnych wydawnictwach na temat wychowania psów. Dla mnie było to wyrzeczenie się dotychczasowych przyzwyczajeń i ograniczenie w okazywaniu uczuć. Nie było łatwo ale cały czas przypominałam sobie, że jeśli teraz, jak jest mały, mu odpuszczę, to potem bardzo trudno będzie go zdegradować do najniższej pozycji w naszym stadku.
W ogóle, to od początku wiedzieliśmy, że czeka nas szkolenie, ponieważ chcieliśmy jak najwięcej się dowiedzieć na temat współpracy z psem i jak unikać błędów, które odbijają się potem przez całe pieskie życie.
Pierwsze kontakty z Foxem były takie, że Brego chciał się z nim bawić a ten go gonił. Stroszył się, puszył charcząc: mam pazury i nie zawaham się ich użyć! Do dnia dzisiejszego ich przyjaźń ma raczej charakter męski- a to się pogonią po domu a to strzelą sobie po razie...
Co prawda, mieliśmy też i drastyczniejszy przypadek ale o tym next time

guli · Gość

martik

Wiesz, wydaje mi się, że to kwestia charakteru psa.
Nasz codziennie, na każdym kroku próbuje nas dominować. Sprawdza, czy nadal jest na tej pozycji, którą my mu wyznaczyliśmy. I o ile z psem typu mały jamniczek nie ma problemów, bo i tak masz przewagę fizyczną, tak w przypadku ciągnięcia na smyczy (które to również jest objawem braku szacunku do właściciela) przez niemal 30 kg zwierze, jest już trochę gorzej.
Gdy Brego pojawił się na szkoleniu i spotkał inne psy, od razu było widać po nim, że jest psem zawadiaką. Próbował swoich sił aż do momentu, gdy spotkał silniejszych. Uszanował swoją pozycję w stadzie, bo nie miał innego wyjścia.
My Brego nie bijemy, jesteśmy bardzo dalecy od siłowych rozwiązań. Wychowujemy go sposobem. On wymaga od nas wyrzeczeń, bo np. po powrocie do domu chciałoby się psa od razu przytulić, wytarmosić. Dzięki temu, że go ignorujemy i witamy się chwilę później, w wyznaczonym przez nas terminie, Brego zawsze chętnie do nas przybiega i docenia poświęcony mu czas. Pies moich rodziców był witany od razu po przyjściu i to skutkowało tym, że przychodził do człowieka tylko wtedy, kiedy mu się chciało.
Ja oczywiście nikogo nie namawiam do stosowania tych wszystkich metod. Myśmy się na nie zdecydowali i póki co, dają one niezłe efekty.

thinky

No, to ja się zgłaszam do klubu psiarzy! (Nawet jak się zdecyduję na kota to i psy i tak kocham bardzo, nie wiem czy bardziej niż konie czy inne zwierzaki, ale na pewno bardziej niż ludzi...)
Acha, i mówię, że boksery są najlepsze na świecie! (odpowiadając na niezadane pytanie jaka rasa jest naj...)

grumars

Ja też się zgłaszam do klubu psiarzy (zawsze można się dowiedzięć czegoś nowego).

martik

Przypomniało mi się, że nie napisałam o tej drastycznej historii, która miała miejsce jakiś czas temu...
Wróciłam z pracy. Jak każdego dnia, pod drzwiami czekał na mnie Brego. Weszłam do przedsionka, zdjęłam kurtkę, otworzyłam drzwi od pokoju a Bregas wbiegł, by szaleńczym pędem się ze mną przywitać.
Ponieważ jest psem nadpobudliwym, bardzo emocjonalnym to te jego przywitania nie ograniczają się jedynie do machania ogonkiem. Brego cieszy się całym sobą. Skacze (niestety Smutny

), biega dookoła, kładzie się i tak na przemian. Chociaż ostatnio widać już postępy (Brego walczy dzięki nam ze swoimi emocjami), wtedy, gdy miało miejsce to wydarzenie, był podwójnie nabuzowany.
Oganiałam się od Brega, próbując go jednocześnie trochę uspokoić, gdy nagle spostrzegłam, że mam na dłoniach krew!!! Popatrzyłam na spodnie: krew. Pies leży na ziemi a ja gorączkowo zastanawiam się skąd ta krew do diabła.
Brego wstaje, zaczyna machać łbem i wtedy dostrzegam: lewe ucho, na samym końcu jest rozcięte i leje (dosłownie!!!) się z niego krew. Brego rzuca głową a krew po całych ścianach: chlus, chlus, chlus! Normalnie masakra teksańską piłą mechaniczną!!!
W ciągu kilku sekund zachlapał cały przedsionek- ślady krwi zmywaliśmy do wieczora a i do dzisiaj znajduję czerwone kropki w różnych dziwnych miejscach.
Mówiąc szczerze wpadłam trochę w panikę. Bo nie wiedziałam jak mu zatamować ten krwotok. A krew ciurkała niemiłosiernie. Popędziłam po bandaż i owinęłam ucho, przyciskając je do głowy. Brego jednym sprytnym ruchem pozbył się opatrunku i krew dalej się lała. Więc nie pozostało mi nic innego, jak wziąć psa na kolana (teraz byłoby to już niemożliwe, bo Bregas urósł znacznie) i trzymać mu ten zacisk własnoręcznie do momentu aż wróci Tomek i mi pomoże (czyli przez około godzinę).
Gdy Tomek zjawił się w domu zobaczył sceny dantejskie: korytarz zalany krwią, ja siedząca z psem na kolanach (oczywiście zaryczana, bo tak mi było go żal), dookoła porozrzucane opatrunki, bandaże. I sprawca całego zamieszania... czyli Fox- śpiący spokojnie na kanapie

Razem umyliśmy ucho Bregowi. Zrobiliśmy opatrunek, nałożyliśmy kołnierz i wszystko posprzątaliśmy. Do dziś ucho Brego ma znak po pazurkach Foxa. Od tametgo momentu jednak Fox lejąc psa po pysku chowa pazury... Ciekawe czy stwierdził, że ten jeden raz to była dostateczna nauczka Mruga

guli · Gość

Ucho psa jest bardzo ukrwione.
Kiedyś mojemu ukochanemu jamniczkowi inna psica rozerwała sam koniuszek ucha i strasznie krwawił.
Też miałam ściany i podłogę pochlapaną krwią - próba zabandazowania zwisającego ucha jest dosyć trudna, a jak w końcu pojechałam do weterynarza, zeby zszyc, to okazał się,że można to zrobic tylko w ciągu 8 godzin.I tak ucho nie zrosło się,tylko było na końcu rozdwojone.

Hoss Cartwright · Gość