Stajenka

Monika78

Wątek Maksia i sterydów trochę mnie skusił, żeby Wam opisać dzieje mojego psa - tak ku pokrzepieniu serc.
Miki ma 6 lat - jest rasowym mieszańcem o wyglądzie zbliżonym do wilczura - choć tak na prawdę wygląda jak wilk. Jest wielki i masywny (dużo większy od rodowodowych owczarków niemieckich). Jakoś nigdy nie było dużych problemów z jego zdrowiem - zdarzały się jakieś zapalenia, kontuzje, ale zawsze po 10 dniach nie było śladu. Wszystko było pięknie aż do maja tego roku.

Na początku maja zauważyliśmy, że pies je mniej - w jego przypadku było to dość dziwne, bo zawsze miał ogromny apetyt. Stopniowo z dnia na dzień jadł coraz mniej - porcje prawie kocie, ale cały czas miał świetny humor i nie zdradzał żadnych innych objawów choroby. Po tygodniu pojechaliśmy z nim do weta - podstawowe badania nie wykazały nic - pobrali krew, umówili psa na USG i za 2 dni było wiadomo, że ma mocno powiększoną wątrobę i morfologia wskazywała na stan zapalny. Pies dostał porcje jakiś leków i za 5 dni miał się pojawić na kontroli - leki podawaliśmy, pies jak nie jadł tak jeść nie zaczął, stopniowo tez zaczynał coraz mniej pić. Kolejna wizyta u weta - nowe badanie krwi, nowe leki i znów zero poprawy. Pod koniec maja nasz zwierz przypominał chodzący szkielet, był apatyczny - no obraz nędzy i rozpaczy. W czasie kolejnej wizyty znów zmiana leków i brak konkretnej diagnozy. Prosiłam o kroplówkę dla psa (co by go wzmocnić, bo prawie głodował) - odmówiono. Mocno sie zirytowałam i stwierdziłam, ze czas najwyższy zmienić weta... Krótkie szperanie w sieci i stwierdziliśmy, że pojedziemy dość daleko, bo do kliniki małych zwierząt na SGGW.

Następnego dnia się tam pojawiliśmy - różnica w lekarzach była duża, po badaniach krwi wzięli pasa na echo serca i okazało się, że ma w osierdziu zwiększoną ilość płynu. Lekarz przepisał leki i powoli pies zaczął wracać do zdrowia. Po kolejnej wizycie kontrolnej płyn w osierdziu spadł, apetyt powoli wracał - leki zostały odstawione i wstępnie psa określono mianem ZDROWEGO. ... niestety nie nastąpił tu happy end - po 4-5 dniach Miki nagle opadł z sił, zrobił się potwornie markotny. W ciągu 2-3 godzin ruszyliśmy do kliniki (to koło godziny jazdy od nas samochodem). Jak dojechaliśmy na miejsce pies był już nieprzytomny - raban na cała klinikę, szybko psa na salę operacyjną - echo serca wykazało ponad 2 cm płynu w osierdziu, a więc serce nie miało jaki bić... i wtedy padło pytanie - leczymy dalej? leczenie drogie, brak statystyk co do efektów bo prawie wszyscy w tym stanie usypiają psy... nasza decyzja była szybka - leczymy. Zrobiono psu zabieg ściągania płynu z osierdzia, dostał silne leki sterydowe i nasercowe - za tydzień kontrola. Pierwsza kontrola - płyn się odnawia, na sercu jest narośl - to zapewne rak, bez szans na wyleczenie. Jeden lekarz wspomniał, ze może ta narośl to (i tu nazwy nie pamiętam) - na wszelki wypadek podawajcie psu jeszcze rutinoscorbin. Następna kontrola - narośl przeniosła się w inne miejsce, ale ma strukturę nowotworową, płyn w osierdziu bez zmian - i znowu pytanie czy leczymy dalej... leczyliśmy. Kolejne 3 miesiace to ciągłe wyniki w klinice - płyn spadał i odnawiał się, "rak" z czasem zanikł, pies ciągle pożerał ogromne ilości sterydów. 8 grudnia - n-ta wizyta kontrolna, płynu w osierdziu BRAK, narośli rakowej brak. Powoli odstawiamy leki... za tydzień kolejna kontrola - stan psa ciagle bardzo dobry, leki stopniowo odstawiamy, ale lekarz mówi, ze te końskie dawki sterydów zapewne uszkodziły nerki lub wątrobę. Robimy badania krwi - w Wigilię sa wyniki - Miki jest zdrowy jak koń. Jeszcze przed sylwestrem odwiedzamy lekarza i robimy kolejne echo serca - nikt z lecznicy nie chce wierzyć w to co widzi - serce bije jak dzwon. Teraz zostają nam ostatnie drobne porcje leków do odstawienia, ze sterydami juz się pożegnaliśmy. Nikt nie wie, co psu było, co mu pomogło - my się cieszymy, bo choć był już prawie na tamtym świecie to nadal z nami jest

Obecnie odbudowujemy mu kondycję i dbamy o wagę, bo niestety na sterydach przytył... Nie warto wiec tracic nadziei - mój pies na silnych sterydach przeżył pół roku i wszystko wskazuje na to że jest zdrowy - z Maksiem też wszystko będzie ok

nongie

Dzieki Moniu, nawet nie wiesz jak mi ta historia była potrzebna.
Dziewczyny z Miau straszą ze zrobię z kota kalekę i tego najbardziej się boję.

martik

Ale historia! Ze trzy razy w trakcie czytania dostałam zawału ale zakończenie na szczęście piękne! Gratuluję walki o psiura. Pewnie Was ta cała historia też sporo kosztowała...
Nong, trzymaj się. Wierzę, że Maksio wyzdrowieje.

Iburg

Tez mam taka nadzieje że szybko wyzdrowieje. No i mam nadzieję że nie bedzie to leczenie aż tak kosztowne, i zaczniesz do nas przyjeżdżać.

Monika78

Niestety wczoraj nastał koniec historii Mikiego Smutny

W listopadzie Mikiemu zaczął się gromadzić płyn w brzuchu - pojechliśmy do lecznicy, ustawiono leki i było trochę lepiej, 2 tygodnie później znowu nastąpiło pogorszenie... echo serca wykazało odnowienie sie narośli na osierdziu, dodatkowo doszło migotanie przedsionków. Potem była masa badań, tona leków i niestety wczoraj pod USG uwidoczniły się przerzuty na prawie wszystkie narządy (2 tygodnie temu nie było jeszcze żadnych zmian). Pies od tygodnia był ledwie żywy i po tej diagnozie trzeba było pozwolić mu odejść... Nie było szans na wyzdrowienie ani zmniejszenie jego cierpień. zalamany

Nie wszystkie historie mają happy end.

martik

Bardzo mi przykro Monika Smutny

Współczuję.

nongie

Przykro mi bardzo, to musiał być dla Was koszmar, te ostatnie dni Smutny

Iburg

Bardzo mi przykro.

krewniak

To bardzo smutna historia, ale - o ile dobrze zrozumialam - dzięki waszej decyzji o podjęciu leczenia pies byl z wami caly rok dlużej, a to dla niego prawie 15% dlugości zycia.

dakron

Trzymaj się dzielnie Moniko.

Monika78

Pies dostał w bonusie półtora roku życia, jakiś lekarz z SGGW ma pewnie materiał na doktorat... a mi brakuje szczekania jak wchozę do domu.
Dzięki Wam za miłe słowa.

Ta lekcja z Mikim była bolesna ale kształcąca. Zawsze mi sie wydawało że rak rozwija sie powoli - teraz juz wiem ze to nie prawda. Myślałam też że obecne metody pozwalają zdiagnozowac chorobę - a ten typ raka jest do wykrycia tylko poprzez pobranie wycinka osierdzia (i raczej trudno to zrobić na żywym organiźmie).

janetka

Moniu - bardzo mi przykro Smutny

mial w was wspanialych przyjaciól i daliscie mu ogrom szczescia!