Stajenka

guli · Gość

Cały czas analizuję zachowanie kuca i wydaje mi się, że problem tkwi właśnie w ruszeniu do przodu i na lonży i jak na nim siedzę.
O ile za mna na uwiązie czy luzem chodzi i biega bez problemu, to jak na niego siadłam to zaczęło się cofanie.Zwrot i znowu cofanie.
Zreszta jak stanę blisko niego i położę ręke na grzbiecie, to niestety znowu cofa.
A kiedyś nie było problemu- mogłam się oprzec o niego łokciem, przewiesic- stał.
Gdzieś popełniłam błąd , ale oczywiście teraz nie dojdę, a przede wszystkim muszę znaleźc sposób na wyeliminowanie cofania i nauczenia ruszania do przodu .
Macie jakieś pomysły?
Zatrzymywac się na szczęście umie

nongie

Na odległość to cieżka sprawa. Moglabyć jakiś mini filmik nakręcic?

guli · Gość

Hmm, no nie bardzo, bo musiałby to ktoś kręcic.
A jaką sytuacje należałoby pokazac?

nongie

No własnie ten moment, kiedy Ty chcesz zeby szedł do przodu, a on reaguje odwrotnie do oczekiwań.
Cyfraki często mają teraz funkcję kręcenia krotkich filmików, moze ktoś z Twoich znajomych ma taki sprzęt?

guli · Gość

Sprzęt to mam, tylko chętnego do przebywania z końmi i marznięcia mi brakuje.

martik

A ja a propos ruszania jeźdźca koniem (siedząc na nim).
W sobotę byłam na treningu. I to był jeden z gorszych treningów w moim skromnym jeździeckim życiu. Ech, nic mi nie wychodziło. A już najgorzej ruszanie na przód. Po prostu porażka, klęska i w ogóle. Już piszę dlaczego.
Przez lata jeżdżenia rekreacyjnie nabawiłam się odruchów takich, które teraz bardzo trudno jest zwalczyć. M.in. odruchu wbijania pięty w bok konia, zamiast ściskania go mięśniami łydki. No i jak teraz mam indywidualne jazdy na jednym koniu, z instruktorką to wszystko to wyłazi jak dżdżownice po deszczu! Ona na mnie łypie i widzi. Zerka i też widzi- normalnie szok. Staram się to kontrolować ale:
1. jak myślę o przyłożeniu łydki a nie pięty, to zapominam o dosiadzie i oddaniu wodzy,
2. jak myślę o oddaniu wodzy i dosiadzie, to zapominam o łydce.
Jeny, zastrzelić się można ](*,) Poza tym, muszę Wam powiedzieć w tajemnicy, że jechanie konia jest taaaakie trudne, że szok!
Jak Lechita mi mówił, że mam zacząć konie jeździć a nie się wozić, to sobie myślałam, łe, luuuuzik Mruga

A to się okazuje, że człowiek może ducha wyzionąć, a kuń w stępie ledwo będzie przestępował swoje kroki. Ech... Lata świetlne przede mną...

kocia

Witaj w klubie ! Ja też mam parę złych nawyków do zwalczenia. Ostatnio Pumcia uświadomiła mnie ile błedów robię. Dla mnie najgorsze jest ustawienie rąk - prawdziwy koszmar, ciągle lecą mi w dół i na boki, yhh Smutny

(((( Dlaczego nie mogą w szkółkach uczyć od razu dobrze???

guli · Gość

Ruszanie na koniu, który już jeździł kiedykolwiek to właściwie nie jest problem- nie wiem, nigdy tego problemu nie miałam.
Pisałam o kucu, który jest surowy i "uczony" przeze mnie.
Ale wczoraj tez mi się chyba udało.
Opiszę metodę - z ziemi.
Lewa ręka z uwiązem blisko pyska- ciało też blisko konia , w prawej ręce bacik ujeżdżeniowy schowany z tyłu.
Grzecznie i miło zachęcałam go głosem- dalej, a bacikiem z tyłu lekko za zadem.
No i ruszył =P~

martik

BINGO! I właśnie o to chodzi! Ten system też jest dobry. Jeśli ruszył, to już jest nieźle. Teraz będzie tylko lepiej.
Ja tak robię, jak wychodzę z koniem na jazdę a jemu widocznie się nie chce. Trzymam prawą ręką za wodze a lewą, schowaną z tyłu smyram bacikiem po słabiźnie. I zawsze rusza.

kwiatkonie

Kocia na łapki jest metoda- wyobraź sobie dwie gumy: pierwsza od nadgarstka do nadgarstka idzie przez Twoją szyję, druga od łokcia do łokcia pod ogonem konia. te dwie gumy napinają ci wodze i ustawiają rękę. Jak wyobraźnia słaba to przyczep te gumy fizycznie. NIe będziesz musiała myśleć a ręka się sama nauczy.

guli · Gość

A ja tak zastanawiam sie, czy nie popełniłam błędu z kucem na samym poczatku.
Bo tak- na samym początku uczy się konia chodzic za człowiekiem, jako za przewodnikiem.
Bo przeciez pierwszy raz na uwiązie, to kuc ruszył wybiegając przede mnie, albo z boku ale tez przede mna.
Dobra, nauczyłam, że chodzi za mną bez problemu nawet bez uwiązu.
I to chyba tez nie jest dobrze.Bo jak staję na wysokości łopatki i chcę,żeby ruszył, to on nie ruszy, bo nie ma mnie z przodu.Nauczony chodzic za mną, nie rozumie,ze teraz ma pójśc pierwszy.
Ot i cały problem, który równiez wiąże się z lonżowaniem.
Natomiast jak wracamy ze spacerów to zachowuje się odmiennie - faktycznie jak ogier, czujny.Ponieważ poczatkowa ściezka jest wąska, więc puszczam go przodem-/ uwiaż jest jego długości/ ja za nim, a za mna przyklejony koń.Jak wychodzimy na ulice, to zawsze jest u kuca moment wyciągnięcia szyi i pewnej nerwowości, bo musi sprawdzic co widac za zakrętem.Juz na ulicy idę na wysokości jego łopatki lewą ręką z uwiązanym koniem trzymając się grzywy, a prawej mam uwiąz kuca.
Trochę przydługo, ale może nalezało zostawic chodzenie kuca obok mnie , z wysunięta głową przede mną.
Nie byłoby wtedy problemu z ruszeniem na lonży?

Appi

Nie guli,ja mysle jednak ,ze to dwie rozne sprawy.Bardzo dobrze,ze kon chodzi ZA toba,tego juz go nauczylas.Teraz pomalu nauczysz go chodzenia na lazy.I bedzie dobrze.Gdyby wyrywal ciagle przed toba luz z boku ciagnac przy tym tak jak na poczatku,to z laza tez mialabys powazne problemy.Inne ale powazne.

guli · Gość

Odtajam,po zajeciach z końmi.
Ale kuc zaczął załapywac z lonżą, choc musiałam odrzucic bat.