Stajenka

osm

Iburg zadajesz pytanie Wesoly

Iburg

Czyli za wyjatkiem zmiany nogi moja odpowiedz byla dobra. Bo wydaje mi sie że z Twojej wypowiedzi wynika że nie. A w takim wypadku to Ty zadajesz pytanie.

Iburg

Widze że Osm sie nie pokazuje więc zadaje pytanie:

Wymień 4 rodzaje wodzy pomocniczych, napisz do jakiego celu powinny byc uzyte i opisz ich działanie

Ada

Odpowiadam
1. wodza wiedeńska zwana również po niemiecku trójkątną: wygląda tak jak czarna, tylko dolem złączona na okolo 50 cm, konce maja sprzaczki i nie mozna ich połączyć.
2. wodza Phillipsa, Laufera itd lub inaczej wypinacz podwojny lub trojkatny zalezy czy wypina sie miedzy nogami czy po bokach, nie jest połączony miedzy nogami jak wodza wiedeńska, działanie - stabilizuje osadzenie szyji poprzez jej boczne prowadzenie, kon opuszcza glowe do przodu i w dół.
3. czarna wodza - wszyscy wiedzą jak działa (można zapinać między nogami konia do popregu, lub po bokach)
4. biała wodza to ogłowie bezwędzidłowe
można tu jeszcze zaliczyć takie wodze pomocnicze jak: wypinacze, wypinacze trójkątne, martwy wytok, gogue, czambon (stosowane podczas lonżowania), Pessoa.

Iburg

Wprawdzie inne mialam na mysli ale odpowiedź dobra Zadajesz pytanie

Ada

A propos Iburg a jakie wodze pomocnicze miałaś na myśli?

Iburg

Wodze pomocnicze - niezależne od ręki jeźdżca
Podczas szkolenia poczatkowego jeźdźca używa sie wodzy pomocniczych, by zniwelować nieprawidłowości jego oddziaływania na konia i ułatwić zrozumienie stosowania pomocy.
Dzialając niezależnie od ręki jeźdźca i prawidłowo zapiete wodze pomocnicze powoduja, że koń opuszcza szyję i rozluźnia grzbiwt, dzieki czemu mody jeździec może poczuć i przysowic sobie poprawny i elastyczny dosiad.
W trakcie podstawowego szkolenia uzywa sie najczęściej
1 wytoku
2 przedłużacza szyi
3 zwykłych wyinaczy
4 trójkątnych wypinaczy
5 podwójnych wypinaczy
6 martwej wodzy

Wodze pomocnicze zależne od reki jeźdźca
1 czarna wodza
jest to wodza przypinana do popręgu pomiędzy przednimi konczynami konia ( inna wersja przypieta do popręgu z boku siodla, pod tybinkami- dzialająca jeszcze bardziej ostro) przechodzi od wewnetrznej strony przez pierścienie wędzidła i trafia do ręki jeźdźca. Powinna być prowadzona w ręku tak samo, jak wodza munsztukowa.
Czarna wodza w ręku początkującego jest jak brzytwa w ręku małpy!

2 Wodza Kohlera
Jest to dodatkowa wodza przypieta do rozetki napierśnika, przepuszczona następnie przez pierścienie wędzidła i przypieta do zwyklej wodzy. Poprzez różne punkty przypiecia mozna regulowac jej długośc. Wodze te pozostaja bierne , gdy koń utrzymuje głowę w żądanej pozycji. Gdzy kon zadziera głowę zaczyna sie dzialanie tej wodzy, podobne do oddziaływania czarnej wodzy.
3. Gouge ruchomy
jest rozwinięcziem chambonu do pracy pod siodłemz jeźdźcem ( gouge stały jest używany do lonżowania). Oddziałowuje w znaczynym stopniu na potylicę konia. Może byc przypinany do wodzy lub uzywany jako osobne dodatkowe wodze.
4. Wodza Draw
jest to dodatkowa wodza przełozona przez potylice konia, przewleczona przez pierścienie wędzidła i przychodząca do ręki jeźdźca. Dziala odwrotnie do czarnej wodzy podnoszać głowę konia do góry - skutek jest podobny do reakcji konia na wędzidło przelotowe ( zwane też cygańskim)

Ciągła jazda na wszelkiego rodzaju "patentach" świadczy najczęściej o brakach w wyszkoleniu jeźdźca i poszukiwaniu przez niego drogi na skróty. Odbija sie niekorzystnie na dalszym szkoleniu konia, a czasem wręcz ja uniemiożliwia.

Akademia jeździecka cz. I - W Pruchniewicz strr. 114-117

Iburg

Floppy zadajesz pytanie

Ada

Zadaję pytanie: Na czym polega lewada, kapriola, piaff i pasaż?

Iburg

Czyżby nikt nie znal odpowiedzi na to pytanie, a moze konkurs wiedzy juz się znudzil.

Pasaż Jest kłusem bardzo zwolnionym zpodtrzymaniem. Jest to chód sztuczny, odznaczający sie uniesieniem kończyn z podtrzymywaniem ich, czego mnie posiada kłus normalny. W pasażu kłus jest bardziej uniesiony, aniżeli postepowy, koń rozwija tu akcje pełną wdzieku i potęgi. Jest to chód dumny , jaki przybiera koń z samego siebie, gdzy zbliża sie do innych koni a szczególnie do klaczy. Przybiera wtedy najpiekniejszą sylwetkę, unosząc szyje i zaokrąglając ją jak łąbędź, podnosząc kończyny płynnie i trzymając wysoko uniesiony ogon. Koń który wyrwał sie na wolność, biega wesoło tym kłusem uniesionym i podtrzymanym, pasaż posiada elegancje tego ruchu jaki koń wykazuje z własnej ochoty na wolności

Piaf
Mozna by powiedzieć iz jest to pasaż w miejscu. Wypracowanie piaffu jest trudniejsze anizeli wypracowanie pasażu. Może byc piaf wolny, i przyspieszony oraz piaf go tyłu.

Kapriola
Kapriola (nazywana też skokiem jelenia) należy do "szkoły nad ziemią", w której koń przy przyciągniętych kończynach przednich wybija się w górę, przyjmując w powietrzu pozycję poziomą, wyrzucając (czesząc) obydwoma tylnymi kończynami do tyłu, po czym ląduje na ziemi na tym samym miejscu.
Podobnie jak lewady lub kurbetty nie można wymagać od każdego konia, również do tej "szkoły nad ziemią" musi koń mieć wrodzone predyspozycje. W rachubę wchodzą tu szczególnie konie mające skłonności do wierzgania w pewnych okolicznościach, odpowiadające wybiciem z zadu kończynami tylnymi na trącenie batem lub palcatem.
Zarówno ta, jak i wszystkie inne "szkoły nad ziemią", wymaga uprzedniego opracowania w ręku. Koń, który jest już dobrze wyszkolony w piafie, a więc który zarówno w ręku, jak i w pilarach oraz pod jeźdźcem pewnie piafuje. Musi on nauczyć się, że pod wpływem popędzającego działania pomocy, przy przyciągniętych kończynach tylnych, należy wybić się w górę do skoku. Ważne jest, aby było to utrwalone do tego stopnia, aż na udzielone pomoce spokojnie i posłusznie wybija się w górę. Pozostaje teraz tylko zadanie wyćwiczenia owego "poczesania" do tyłu zadem w powietrzu.

Koń, który jest przygotowany do kaprioli, winien zostać poprzez ostrzejsze trącenie batem po kończynach tylnych lub po zadzie sprowokowany do wierzgnięcia w tył. Naturalnie, po udanym skoku trzeba konia natychmiast nagrodzić i pracę przerwać. Praca musi być prowadzona spokojnie, z cierpliwością i nie na siłę, nie pod przymusem, by koń zachował zaufanie do swojego jeźdźca. Tylko w taki sposób będzie posłusznie wykonywał kapriolę. Jak wiadomo, przy kaprioli w chwili wyrzutu nóg do tyłu koń winien znajdować się w pozycji prawie poziomej. Niedużym błędem będzie, gdy w momencie wyrzutu nóg zad pozostanie nieco obniżony w stosunku do przodu. W przeciwnym razie koń wkrótce zapomni, w jaki sposób ma się wybijać w górę, a przy skrzywionym grzbiecie wybicie zadem będzie podobne do wierzgania przy baranich skokach.

U konia, który ma skłonności przedwczesnego wyrzutu nóg do tyłu i na skutek tego kapriola nie jest dostatecznie wysoka, należy ćwiczyć nie tyle wyrzuty nóg do tyłu, ile jedynie wybijanie się z czterech nóg w górę. Natomiast wyrzuty nóg do tyłu ćwiczyć dopiero wówczas, gdy koń nauczył się pewnie wybijać w górę.

Kapriola została uznana za najtrudniejszą "szkołę nad ziemią". Podobnie jak w innych "szkołach nad ziemią" zaleca się nawroty ćwiczeń możliwie skracać, a więc i skoki nie za często ćwiczyć. Wielokrotne powtarzanie ćwiczeń czyni konia niechętnym i stwarza przez to okazję do przeciwstawienia się jeźdźcowi.

Gdy koń wyuczył się dobrze kaprioli bez ciężaru jeźdźca, można zacząć ćwiczenia pod jeźdźcem. Początkowe ćwiczenia zaleca się prowadzić pod lekkim ciężarem w pilarach albo w ręku, by stopniowo przechodzić do pracy pod jeźdźcem. Aby wykonać kapriolę pod jeźdźcem, należy obydwoma łydkami, przy odpowiednim przytrzymaniu wodzami, podobnie jak w kurbetcie, pobudzić konia do odskoku w górę, by następnie w odpowiedniej chwili uderzeniem bata sprowokować do wierzgnięcia. Dosiad jeźdźca odgrywa tu dużą rolę i winien być szczególnie stabilny, by przy skoku nie przeszkadzać koniowi. Łydki i wodze muszą działać niezależnie od siebie, by mogły zostać w każdej chwili zastosowane.

Skok winien być wykonany przez konia nie samowolnie, lecz dokład-nie w chwili pobudzenia pomocami. W przeciwnym razie kapriola zostanie wypaczona, jeśli koń przed podanym sygnałem wyrzuci tylne nogi do tyłu. Również przy kaprioli pod jeźdźcem należy uważać, by koń przed wykonaniem skoku był zupełnie spokojny i opanowany w ręku, gdyż tylko wówczas jest możliwe wykonanie dobrego skoku.

Przed przystąpieniem do ćwiczeń w kaprioli, koń musi koniecznie pewnie opanować piafowanie. Dopiero z dobrego piafu, w którym koń posłusznie oczekuje sygnału do skoku, może zostać wykonana po-prawna kapriola.
Dla zasady nadmienię tu jeszcze o ballatadzie, która jest podobna do kaprioli, z tą różnicą, że zamiast wyrzutu do tyłu nóg zadnich, koń podciąga je pod siebie do tego stopnia, że widoczne są podkowy.

Na koniec chciałbym raz jeszcze zaznaczyć, że wszystkie "szkoły nad ziemią" wywodzą się wyłącznie z piafu, gdyż w tym chodzie koń musi całkowicie się odprężyć.

Przez pełne zebranie i przez sprężynujące przyjmowanie ciężaru w piafie koń jest w stanie odnaleźć konieczną równowagę w lewadzie, lub też rozwinąć pełnię swej energii do odskoku w "szkole nad ziemią".

Lewada
przy którym przód konia uniesiony jest ponad ziemią, ciało zaś opiera się na tylnych kończynach o silnie ugiętych stawach skokowych." . Koń musi byc w równowadze.

Kurbeta
Wydaje mi sie że koń stoi na 2-ch tylnych nogach równocześnie odrywając je od ziemi. Z pozycji lewady, koń porusza się do przodu podskokami, przy tylnych kończynach ugiętych w stawach skokowych."

Jest jeszcze cos takiego jak Balottadaa

W skrócie
Krupada - tak jak ballotada. lecz z podciągniętymi pod brzuch kończynami.

Lewada - przód konia unosi sie w górę ze zgiętymi w nadgarskach konczynami przednimi, a cały ciężar spoczyw na silnie ugietych kończynach tylnich.

Kurbetta - kilkakrotne wyskoki w lewadzie

Kapriola - skok pionowo w górę z rozciągniętym poziomo tłowiem, koń wierzga przy tym do tyłu.

Pasada - szkolne stawanie dęba

nongie

Ale opracowanie brawo

Iburg

Nie wiem może za duzo napisałam. Mam watpliwośći, czy chce sie komukolwiek to czytac.

Ada

Brawo Iburg, Twoja odpowiedz jest rewelacyjna i bardzo ciekawa. Strasznie fajnie to opracowałaś. Ja czytałam z wielką uwagą.

Iburg

To nad pytaniami pomysle jutro. Dla mnie trudniej jest wymyslec pytanie jak znaleźć odpowiedź.

martik

Ja też w końcu znalazłam chwilę, żeby na spokojnie przeczytać Twoją odpowiedź Iburg. Kurcze, ja nawet nie wiedziałam, że są takie końskie akrobacje i że mają nawet swoje nazwy... Kurbetta, Ballotada... szok