Stajenka

haneczka

No cóż, a ja przyznam szczerze, że zdecydowanie wolę teren. Dla mnie włóczenie się po lesie i zachwycanie wiosną czy galop po polach nawet kiedy obrywam przy tym grudami błotka to jest właśnie to co lubię najbardziej.
A tak poza tym to w 100 procentach mogę się podpisać pod tym co napisała Dakron, że żeby jeździć w teren trzeba mieć solidne ujeżdżalniowe podstawy, żeby potrafić sobie poradzić również w trudniejszych sytuacjach. Zdecydowanie jestem przeciwniczką nauki jazdy w terenie. Oczywiście zdarzają się tutaj wyjątki jak np. rajdowicze osma, też takich znałam, ale generalnie powinno się zaczynać od lonży.
Poza tym nawet jeśli się jest miłośnikiem jazd terenowych to powinno się od czasu do czasu poćwiczyć na ujeżdżalni dla swojego bezpieczeństwa i dobra konia. Ja np. dawno nie skakałam, bo wcześniej jeździłam w stajni, gdzie się raczej nie skakało, a ostatniej zimy raczej nie było warunków do takich szaleństw. Tydzień temu dało się wreszcie coś w lesie przeszkoczyć, a kobyłka skoczyła nawet wyżej niż było trzeba i muszę przyznać, że wyszło mi fatalnie, więc chyba będę musiała trochę poćwiczyć na ujeżdżalni.

dakron

Jest jeszcze inna strona medalu .. konie na których jeździmy
Gdybym w Waderze miała kuślińską Dalie to mając do wyboru teren czy maneż , nie wahałabym się i wybrała teren , kobyła idealna do wałęsania się po lesie , doskonała w kłusie , stępie i galopie … ale na placu .. hmmm.. i to jest właśnie to.
Mam zwyczaj dzielić konie na terenowe , skokowe i te do interesującej pracy ujeżdżeniowe , hmmm Dakronowi właściwie nic nie mogę zarzucić , ale … lubię potężne konie o mocnej szyi, a folblut to smukłość w każdej postaci … czegoś mi brakuje w pełnym galopie w półsiadzie

ihah

martik

Wiosna prowokuje do wyjazdów w teren. Przyroda rozkwita, ptaszki śpiewają, nie ma jeszcze upałów i zbyt wielu latających robaków... Po prostu, wymarzone warunki do wyjazdu w teren.
Więc ja się pytam: jak bezpiecznie pojechać w teren? Jakie są zasady jeśli się jedzie w pojedynkę a jakie, jeśli jedziemy w towarzystwie?
A jak pojechać w teren na koniu, który całą zimę w teren nie wyjeżdżał? Jak z powrotem przyzwyczaić go do różnych dziwnych straszaków, które w terenie się ujawniają?
No i w końcu, jaki plan wyjazdów najlepiej sobie przygotować? Żeby konia nie przemęczyć i nie spowodować u niego niepotrzebnej kontuzji?

osm

Tak na szybko, to proponowałbym po pracy na placu pojechać na 20 minut spacerka w teren, kon po pracy mniej awanturujący się Wesoly

AstArte · Gość

A ja lubię na ujeżdzalni coś sobie tam podeptać kapustę. Rozwijam się dzięki temu, znajduję porozumienie z koniem. Sprawia mi przyjemność taki wspólny wysiłek, współpraca i zaangażowanie moje i konia. No i dzięki temu szlifuję umiejętności. A wiem że bliżej mi kompletnego początkującego niż super zawodowca. Więc jest nad czym pracować. No i koń skupia się bardziej niż w terenie.

Ale kiedy mam dość całego świata, chcę się zrelaksować, wypocząć, chcę nagrodzić konia za dobrą pracę na ujeżdzalni wtedy koniecznie do lasu. A w lesie to żadnej pracy i niczego tylko sobie kontemplujemy. Pozwalam mu się wlec, lub wręcz przeciwnie, zaglądać tam gdzie ma ochotę, no ogólnie troche mną porządzić. A co niech też ma Wesoly

Ale preferuję raczej stępo-kłusy bez galopad chociaż jak konik ma ochotę to jest jego wola i ja się podporządkuje Mruga

Najgorzej z wyborem jest latem: czy zostać na ujeżdzalni i się usmażyć czy jechać do lasu i zostać zjedzonym przez muchy. Wygrywa raczej plac bo widzę po koniu że tereny kiedy much jest od groma są dla niego po prostu uciążliwe.

Forkate

kurczę...tereny są cudowne, szczególnie wiosną i latem, ptaszki ćwierkają, żaby kumkają i w ogóle jest pięknie.. mam czasami straszną ochotę na terenik, ale niestety moje konio ma w swojej ślicznej główce nabity jakiś dziwny kod, i kiedy wjeżdżamy do lasu staje się nerwowy, straaasznie ciągnie, bo on już chce biec i to szybko. więc o żadnej pracy nie ma mowy. No chyba że jedziemy tylko na stępa, to wtedy się tak nie denerwuje. dla mnie teren to jest męczarnia, naprawdę. No chyba że mamy do dyspozycji dłuuuuuuuuuuuugą prostą, co koń się wybiega i nie muszę martwić się że nie wyrobimy w zakręcie itp. na razie nie mamy takich możliwości, więc w teren nie jeździmy. Zobaczymy u mnie na wsi, może coś się znajdzie. Takie wylatanie się dobrze mu robi, jest po tym taki luźny, miękki i widać, że to naprawdę lubi..
ten jego schizik - mam pewne podejrzenia co do powodu jego występowania, ale nie jestem pewna więc będę milczeć <ciii>
Wolę więc kapustę, jak to AstArte określiła. To tela

majak

Forkate - jakbym słyszała o swojej kabardynce... Mruga

Ona też widzac las, teren zaczyna ciagnąć, najchetniej by tylko galopem szła, kiedys sprawdzałam - dałam wolne i rób co chcesz....niestety zapomniałan, że to kabardyn, zwalniała do kłusa coby oddech złapac i dalej leciała a że to dodatkowo kłusak to zapier... nim jakby ja cos goniło, kroki to chyba po 2 metry ma.
Naszym sposobem na wolniejsze poruszanie się sa chody boczne, ona ma zajęcie a ja chwile spokoju, ciągi, łopatki, ustepowania...tylko ludzie dziwnie patrzą co ona tak bokiem.

Forkate

no ja niestety takich figur nie potrafię Smutny

koń przypuszczam mój tak, ale ja taka niedokształcona jestem.kiedyś próbowałam jechać na luźnej wodzy, ale kiedy zaczął się galop, metoda przestała skutkować:(ale może coś uda się z tym zrobić, trochę poćwiczymy i zobaczymy co będzie i czy Forcichowi przestanie strzelać do łepetyny Wesoly

pozostaje mieć nadzieję...

Paskuda

Forkate

Paskuda

dzień w dzień też nie dałabym rady, bo ja straszny śpioch jestem, ale tak od święta - zapewniam że warto niezapomniane chwile,

Tomek_J

Paskuda

majak

Różnie bywa.
Ja jeżdżę sama bądź z koleżanką. Samej - odpukać - nigdy nic mi się nie stało natomiast w kilka osób to już różnie.
Z jednej strony druga osoba może pomóc ale część wypadków zdarza sie w grupie z powodu różnych osób i koni. Na włąsnym przykłądzie moze wytłumaczę bo coś niejasno:
- sama jadę spokojnie, galopuje gdzie chcę i jak chcę, w grupie jest to już pewien kompromis, konie się wzajemnie nakręcają, czasem przeradza sie to w wyścig...jeden chce szybciej inny wolniej, ktoś spadnie, nie zawsze da sie towarzystwo utrzymać
- mam koleżankę z koniem nieskrętnym, znaczy tylko w stępie nie wywali się, miałysmy zdarzenia gdy w galopie pojawił się zakręt - koń przed nią pokonał, jej sie oczywiście wywalił (raz wyrównali oboje drogę, innym razem koleżanka wylądowałą pod koniem) - nie każdy rozumie, że inny koń nie umie tyle co nasz, czasem nie ma możliwości wytracenia prędkości (w pojedynke łatwiej niż gdy jakiś koń goni nas z tyłu)
- kopanie - koń w pojedynkę raczej nie kopie na boki, no chyba, że daje z krzyża ale nie o tym...można dostać od inne go konia, nasz moze kopnąć innego
- ja zwykle spadałąm w terenie gdy byłąm gdzieś dalej w szeregu (do tej pory tak mam), na czołowego nigdy. Ostatni raz w zeszłym roku - konia szukaliśmy pół godziny - gdybym jechała sama galopem (albo pierwsza)nie dostała bym pecyną błotną w twarz (nic nie widziałam) i nie spadłą bym
- no i np. umiejętnośc jechania swobodnymi chodami - nie cierpię ludzi, którzy snują się na śpiących koniach - teren to odpoczynek ok owszem ale jeśli koń ma kłus w tempie stępa pośredniego mojego konia (zimnokrwistego!!) to dlaczego dla mnie teren ma być męką i dla konia też bo ciągle musze mu wisieć na pysku bo ktoś za mną nie nadąża a potem dogalopowuje i straszy inne konie, albo jego koń go zabiera wtedy.
- no i przypadek kabardyny ze ona w terenie lepiej zachowuje się sama, jakaś taka rozluźniona, jak są inne konie to zaczyna caplować jakby zdawałą się mówić "no to co lecimy? chodźmy, chodźmy, pobiegajmy!"

Tak więc nie mam jednoznacznej odpowiedzi że w kilka osób lepiej, zresztą nie mam aż tak dzikich okolic żeby ludzi nie było. Najlepiej gdy jedzie się samemu podać przewidywaną trasę i orientacyjny czas powrotu - nawet zapisać na kartce w stajni, powiedzieć komuś.