Stajenka

martik

Temat trochę bulwersujący ale tu nie o szkodach fizycznych, a bardziej moralnych będzie mowa…
Tak sobie uświadomiłam, że jest parę koni, przez które jestem poszkodowana psychicznie

Poważnie. Mam na myśli np. siwego, który mnie rypnął o ziemię aż się połamałam. I wierzcie lub nie, teraz mam jeszcze większą awersję do siwych a jak mam na siwego wsiąść, to od razu sztywnieję ze strachu.
Poszkodowała mnie też kobyła, na której kiedyś skakałam. Ona, świnka jedna, skacząc w ostatniej chwili tak się przesuwała, że wielokrotnie zaliczyłam własnym kolanem stojak od przeszkody Smutny

Ja wiem, że to na pewno moja nieumiejętność, bo wprawiony jeździec od początku do końca umie konia poprowadzić na środek przeszkody, ale mimo wszystko to nieładnie ze strony kobyłki, nieprawdaż?
Poszkodowano mnie także podczas poniesienia. Nie było to przyjemne a i moja duma mocno została urażona. Teraz, jak mam jechać w teren na obcym koniu to czuję wyraźny dyskomfort i dopóki po jakimś czasie nie widzę, że jest ok., dopóty się denerwuję Smutny

To wszystko przez złe doświadczenia właśnie…
Dlaczego konie doświadczają ludzi? Czy Was kiedykolwiek jakikolwiek koń czymś doświadczył, co ma przełożenie na Wasze zachowanie do dnia dzisiejszego?

Slonce

Wielokrotne poniesienia - nie ufam obcym koniom w lesie.
Skopanie na padoku - nie lubię wchodzić pomiędzy konie, nawet znajome Smutny

Wielokrotne gleby skokowe - pierwsze skoki na danym koniu zawsze są sporym stresem.
Upadek z konia, który jako jedyny po Imaszu wkradł mi się w serce - bardzo mocno go przeżyłam. Ucierpiałam fizycznie, i psychicznie, po raz pierwszy i ostatni zdarzyło mi się bać wsiąsć drugi raz. Ale tamto zdarzenie miało związek bardziej z zawodem emocjonalnym, rozczarowaniem, niż ze strachem przed upadkiem.

Tyle co pamiętam na szybko

Delphia

Mam to samo. Boje sie jezdzic na hali na obcoym koniu a co dopiero w teren..jakiego mialam stracha przed rajdem:P boje sie tez jak kon mi sie zaczyna rozpedzac i podbrykiwac w terenie. Panicznie boje sie przeszkod! patrzec na skoki moge, ale ja sama? moze kiedys sie przemoge.. i boje sie sciagac obce konie z padoku..wszystko przez zle doswiadczenia

martik

Delphia, ale co konkretnie się zdarzyło, że nabrałaś takich obaw? Jak Cię konie potraktowały, że teraz czujesz się tak a nie inaczej?

Delphia

Boje sie obcych koni, bo nigdy nie wiem jak sie zachowa, czy sie zgramy ruchem (to glupie, ale tak mam:P). W terenie zostalam zostawiona na drzewie przez pewnego sympatycznego konika znajomego, ktory byl spokojny i leniwy, a w terenie energia go rozpierala. co do przeszkod to kon mi zle najechal na przeszkode (to byla moja wina:P) i probowal ten skok skorygowac..w locie... wybilo mnie z siodla i spadlam prosto na przeszkode. a konie na padoku mnie pogonily, chcialam jednego na jazde zabrac to wszystkie mnie zaczely gonic

dakron

Nie lubię klaczy, wszystki końskie głupoty miałam na kobyłach, teraz jak mam na jakąś wsiąść to mnie ściska w dołku. Tak po prawdzie to na kobyle nie siedziałam już całe lata uuu

Lucynka

Hoho, nieźle. Ja nie zliczę ile razy zostałam zdeptana przez pewnego złośliwego konika, który tak się migał od czyszczenie kopyt. Albo kiedyś jeździłam na dość masywnym wałachu, który bardzo lubił mnie dociskać bokiem do ściany. Kiedyś byuła kobyłka namiętnie gryząca w palce przyzakładaniu ogłowia i w pupę przy dociąganiu popręgu. Jeszcze inna klaczka z zapamiętaniemodsuwała się kiedy na nią wsiadałam i nie raz skończyłam w błcie. Kiedyś w pewnej stajni przydzielono mi ogiera o niebywałych zdolnościach kopania w bok przy czyszczeniu i wsiadaniu, ale na jazdach konie mi raczej niespodzianek nie robiły.

Teodora

ale czy z drugiej strony konie nie są najlepszymi terapeutami na takie traumy - jak im i sobie dać szansę? wierzę, że takie złe doświadczenia można odczarować i przerobić na nasze atuty (doświadczenie, rozsądek)... powoli, nie idąc w sytuacje zbyt przestraszające (tak odrobinkę przestraszać mogą, minimalnie, mini mini), raczej wycofując się i próbując po raz kolejny, i kolejny, zamiast prąc naprzód i na oślep. krok po kroku rozciągać swoją strefę wygody... konie są niesamowite, kiedy dać im szansę. i sobie oczywiście. co się koniowi należy, należy się i nam.

co napisawszy przyznam, że na żadnym koniu nie czuję się tak bezpiecznie, jak na swoim. nie, żebym czuła się sponiewierana (a spadałam nie raz), ale jednak co obcy, to obcy. nie to, co wśród swoich

Anjel · Dołączył: 12 Kwi 2007 Posty: 49 Przeczytał: 0 tematów

Delphia

a ja strasznie chcialabym, zeby ktos odczulil mnie na skoki i od samych podstaw poprowadzil mnie i pomogl mi przelamac sie..

dakron

Na trume najlepsze są wałachy i długie spacery w teren w miłym towarzystwie Wesoly

Obcowanie z końmi to wspaniały przywilej.

hugh_h

ehh no ja trochę nerwowo i z wyostrzonymi zmysłami zakładam podogonie, bo kiedyś przy tym odfrunąłem mimo że bardzo uważałem, wyszło to tylko ze złośliwości kobyły, która zaprzęgałem, a teraz zostało mi jeszcze od czasu do czasu lekkie kuśtykanie które przypomina o tej sytuacji.

Paskuda

a ja mam taki odruch, że jak mnie coś zaskoczy, nagły pisk, krzyk, wystrzał czy szelest reklamówki to sprężają mi się mięśnie do zatrzymania wystraszonego konia, a idę sobie piechotką dajmy na to centrum miasta Wesoly

janetka

Dekster

Dziś na czempionacie hucułów pan ze Słowacji oberwał dośc poważnie
od swojego ogiera.Wyglądało nieciekawie