Stajenka

Monika78

Ech - Lechita cały czas podśmiewa się z mojego panikarstwa. Wystarczy że koń raz mi się spłoszy i już się usztywniam, zaczynam kombinować co następnego ten potwór mi wykręci no i zaczyna się maskra, bo koń momentalnie wyczuwa, że ten na górze się boi i sam zaczyna się bać. a jesieni zeszłego roku po kilku spłoszeniach szkółkowego wyjadacza odmówiłam dalszej jazdy na tym koniu i Lechita przekonywał mnie chyba z 15 minut żebym wsiadła na stępa (a sam w tym czasie prowadził tego konia w ręku). W styczniu - lutym zsiadałam chyba ze 3 razy z Astrid i Lechita wsiadał, żeby mi pokazać, że to nie koń ma fochy tylko ja, w marcu wystarczyły napomnienia, że mam oddychać i po jakimś czasie odpuszczałam. Za to kwiecień był dla mnie przełomowy - po treningu miałam pojechać sama na krótkiego stępa, było już ciemno i w całej okolicy było słuchać niesamowite rechotanie żab. Odjechałam kawałek do ujeżdżalni i tak sobie pomyślałam - a co będzie jak koń się teraz spłoszy? No i zgadnijcie co się stało - koń się spłoszył... Udało mi się zatrzymać, próbuję jechać dalej ale czuję, że mam pod sobą spiętą kupę mięśni, które chcą uciec w nieznanym kierunku (a wszystko przez to że sama byłam przestraszona). Trzy wdechy Lechity nie pomogły, ale wstyd mi było wrócić do Trenera i przyznać się, że nie umiem odjechać 200m stępem. No i w celu rozładowania stresu zaczęłam śpiewać pod nosem. A że słuchu specjalnie nie mam, to po sama zaczęłam się śmiać ze swojego zawodzenia. Astrid chyba też się uśmiała, bo reszta spaceru przeszła nam spokojnie.

Tak więc w moim przypadku strach konia, to w 99.9% moja wina. Kiedyś uważałam, ze to prostu koonie złośliwie sie pode mną płoszą - teraz wiem, że to w dużej mierze moja sprawka, wiec chyba pewien postęp jest...

martik

Forkate

my z Astarte niedawno na jeździe "śpiewałyśmy", ale powiem szczerze, że mnie to dekoncentruje, cała się telepię na tym koniu, jestem niepozbierana i robi się ze mnie taki niekontrolowany flak, który nie umie utrzymać tempa i równowagi Wesoly

Więc w moim przypadku śpiewanie nie ma sensu, szczególnie że robię to naprawdę okropnie Mruga

Pominę (a raczej nie) fakt, że śpiewałyśmy dosyć głośno, a po ulicy szli sobie ludzie do kościoła. Pewnie sobie myśleli że jakieś naćpane czy co

zgadzam się że strach konia jest głównie spowodowany strachem jeźdźca. Niestety Smutny