Stajenka

rzepka

Z tym prowadzeniem to ja do dzisiaj mam kłopoty: Dziunia ślicznie zatrzymuje sie razem ze mną. Ona w ogóle ostrożna jest, woli człowieka wypuścić przodem, niech bada teren. Jak człowiek staje -to znaczy, ze coś jest nie halo i trzeba tez stanąć, bo a nuż będą zjadać, to lepiej żeby pańcię zjedli.
Natomiast Dora -odwrotnie: ona idzie pierwsza, a człowiek może sobie dyndać na końcu liny, jak nadąży. A jak się nie zmieści w bramce -to jego problem. Kiedy chce sie zatrzymać -to tez jego sprawa, bo Dora idzie dalej Kwadratowy

Musimy cały czas jej uświadamiac, kto tu rządzi, ale w tym temacie ma wyjątkowo słabą pamięć

ssnn

martik

martik

Wsiadlam... I nie spadlam

Ale super znow usiasc w siodle- nawet na kilkanascie minut...

Florianka

A jak mogłoby być inaczej Wesoly

, przecież to Twoja klacz, jeśli wydawało Ci się,że ona zapomniała, założę się,że tak sobie pomyślała ( przepraszam za personifikację) " aaaa, to przecież mój martik wsiada, ehhh, to spoko, ja ją lubię, ona wie, co robi Wesoly

, będzie fajnie" , to chyba się Szanowna Administrator pomyliła Mruga

A fakt,że tym bardziej cieszy po długiej przerwie; ja też kiedyś wsiadałam na mojego arabusa aż po kilku miesiącach rekonwalescencji i ani mi przez myśl nie przeszło,że może coś pójść nie tak, wręcz przeciwnie.... z biegiem lat pojawia się ten nieodłączny czynnik naszej więzi z koniem, ta właśnie przewidywalność i
pewność jego zachowań, zaufanie obustronne.

kocia

Na Boni wsiadałam po 3 latach przerwy i też obyło się bez jakichkolwiek problemów Wesoly

martik

No wlasnie dziewczyny- trzeba wierzyc w swoje konie!
Ja mam bardzo rozwiniety system samozachowawczy, wiec najpierw Cura byla przelonzowana (a wlasciwie przegoniona na lonzy) a dopiero potem wsiadlam

I tu nawet nie chodzi o to, czy ona by wariowala- tylko bardziej chodzilo o moje obawy, zwiazane ze szwami i bolem. Ale bylo ok. Dzisiaj czuje sie dobrze