Stajenka

Iburg

Dnia 28 maja 2008 o godzinie 13:15 zmarł płk.Jerzy Iwanowski przeżywszy 101 lat.

Urodził się 13 marca 1907 roku w Lebiodce. Ukończył szkołę średnią im. Reytana w Warszawie. Studiował medycynę 3 lata na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W 1931r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu w stopniu plutonowego podchorążego z przydziałem do 1 Pułku Ułanów Krechowieckich im. płk Bolesława Mościckiego w Augustowie.
Po odbyciu corocznych obowiązkowych ćwiczeń wojskowych rezerwy będzie już w stopniu rachmistrza podchorążego. 1 stycznia 1933 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy z przydziałem do 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich.
Z dniem 2 maja 1934 roku został ewidencyjnie przeniesiony do swojego macierzystego 1 Pułku Ułanów Krechowieckich.
Studia rolnicze ukończył 17 listopada 1936r. i rozpoczął służbę w Państwowych Zakładach Chowu Koni na stanowisku zastępcy kierownika Państwowego Stada Ogierów w Bogusławicach. 1 stycznia 1937r. otrzymuje awans na porucznika rezerwy kawalerii. Podczas mobilizacji w sierpniu 1939 roku objął w macierzystym pułku II pluton w szwadronie karabinów maszynowych. Podczas walki nad rzeką Mienią został ranny i odwieziony do szpitala w Białymstoku. Po zajęciu szpitala przez bolszewików udało mu się uciec i przez Łotwę, Szwecję dotarł do Paryża. Otrzymał przydział jako oficer łącznikowy do kontaktów z Francuzami przy przejmowaniu do polskich oddziałów koni i mułów, a następnie do dywizjonu rozpoznawczego 4 Dywizji Piechoty. W Wielkiej Brytanii otrzymał przydział do 10 Pułku Strzelców Konnych, który po zorganizowaniu 1 Dywizji Pancernej pod dowództwem generała Stanisława Maczka stał się jej pułkiem rozpoznawczym. Po przejściu na kontynent Jerzy Iwanowski został dowódcą szwadronu specjalnego.
We wrześniu 1944 roku otrzymał awans na stopień rotmistrza. Dywizja, a z nią 10 PSK zakończyła działania bojowe na terenie Niemiec 5 maja 1945 roku. Pod koniec maja 1945 roku rtm. Jerzy Iwanowski otrzymał przeniesienie z pułku na dowódcę „Polish 3 Remount Depot”, które miało za zadanie zbieranie w brytyjskiej strefie okupacyjnej polskich koni pełnej krwi angielskiej, zagrabionych przez Niemców podczas okupacji Polski. Konie te wysyłał sukcesywnie do Polski do Stadnin Państwowych. Zdemobilizowany w 1947 roku w stopniu majora. Po demobilizacji w Polskich Siłach Zbrojnych zamieszkał w Afryce Południowej, gdzie prowadził Centrum Jeździeckie znane na całym świecie. Był również uznanym zawodnikiem wygrywając wiele znaczących konkursów. Ostatnio mieszkał w Polsce.

Odznaczenia:

* Krzyż Walecznych.
* Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
* Odznaczenia wojenne angielskie i holenderskie.
* Złota Odznaka Polskiego Związku Hodowców Koni.
* Złota Odznaka Polskiego Związku Jeździeckiego.
* Autor publikacji i książek, członek Związku Pisarzy Polskich.

Napisał książkę "Czasy mojego życia" bardzo ciekawa autobiografia.

Cześć Jego Pamięci.
Był Wielkim Polakiem związanym z końmi