Stajenka

Poszumy Frankusowe

To juz nawet nie chodzi o same jazdy tylko ogólnie o obejście.

Historia moich kopniaków wygląda tak:
1- za głupote. Goniłam konia, bo chciałam,zeby sobie pobiegał, a jemu sie nie chciało więc się odgonił ode mnie.
2- odganiał się od muchy.
3-nie wiem juz za co mysl

Ale w zeszłym roku dostałm w udo (znowu odganiał sie od much) i do tej pory mam wgłębienie w nodze i ciemniejszą skórę.

A Jak ukarać konia, który odgania sie od wstrętnych much? Ma do tego świete prawo. I jescze ma za to dostać????

Ps. Nie wiem co tam ciekawego wczesniej napisałam, ze myslisz,ze zmieniłam płeć? mysl

<he?> Jakos sie nie mogę dopatrzec ojoj

Poszumy Frankusowe

Ja mam kłopoty z Siwym przy wycinaniu kopyt. Dobrze wie,że nie mam tyle siły i w ogóle taka ze mnie dobra pancia, że nie wystoi spokojnie do końca.
Na początku jak mnie nie znał, to stał jak ta lala.
Rozpieszczony dziad i tyle. Mogę sama sobie podziekować, bo tylko: Franio, Franeczku, Siwulku .... bla, bla, bla sciana

Forkate

Poszumy Frankusowe

oooooj czepiasz sie o głupie "a"

dakron

A o co chodzi z tym kowalem?
Czy Wy pomagacie mu i trzymacie końskie nóżki? uuu

Forkate

no ja mojemu trzymam nogi bo kowal nie ma pomocnika. Na szczęście mój koń jest taki że jest to możliwe. Nie wiem jak Poszumy Wesoly

dakron

A to macie ciekawych kowali, ja przez ostatnie 8 lat korzystałam z usług 4 sportowych i nigdy żaden nie prosił o pomoc, nóżki końskie brali między swoje umięśnione uda i pracowali aż miło było patrzeć... raz jeden miał ucznia, ale on był od zamiatania i podawania sprzętu a nie dotykania się do konia.
Co kraj to obyczaj.

Poszumy Frankusowe

Ja też trzymam łapy, bo kowal jest sam i poza tym po 60-tce (Czasami to sie o niego boję).
Ale za 20/30 zł za wyciecie 4-ch kopytek to mogę trzymać

Wydaje mi się,ze taki kowal sportowy/zawodowy nie przyjedzie do jednego konia, bo mu sie to nie opłaca. Już to przerabiałam.

Forkate

Przyjedzie Poszum, przyjedzie, ale skasuje Ci tyle za dojazd i usługę, że Ci się odechce.
Mój przed 60-tką Wesoly

i nie widzę nic dziwnego w trzymaniu nóg w czasie kiedy on robi swoje, szczególnie że robota idzie szybko i sprawnie i jak na razie jestem zadowolona - zarówno z usługi, jak i ceny Jezyk

.
Zaśmiecamy wątek

Dekster

No właśnie mój nie chce do konia juz przyjechać i nie ma mi kto zrobić.Do jednego dzwoniłam 2 tyg temu,miał oddzwonić i dalej cisza,ale wiem,że do niego jest długaaa kolejka.A z tym trzymaniem nóg to różnie bywa,ale takiemu co bym musiała trzymać to bym od razu podziękowała.Raz trzymałam.Drugi się nie cackał.JAk sie siwy zaczał wykręcać,zawinął mu ogon wokół nogi i robił swoje.
Wracamy do tematu.Mój koń jak jest na dworze codziennie to nie ma z nim problemów.Gorzej jak postoi.Stawia dęby,uskakuje.Ćwicze z nim 7 zabaw itp.Lepiej było,gdy na początku jeździłam prawie codziennie na oklep i kanatrku lub bez,dużo chodziliśmy w tereny w ręku.Teraz niestety nie moge sobie na to pozwolić z braku czasu.
Mój znajomy powiedział mi kiedyś"Najpierw uwierz w siebie a potem wierz koniowi":

Przecław

A co do historii, może nie była niefortunna, ale gdybym się wczas nie skapła, to by mogło być wesoło. A wiec miałam pojeździć jedną z kobył, wpadam do boksu, w którym zawsze stoi i namiętnie czyszcze. Przywlekłam cały sprzęt już chce ją siodłać, ale stwierdziłam, że pod brzuchem jeszcze jakaś sklejka jest. No to biore szczote, czyszcze dalej, patrze a tu ....jajka Eh?

eeee.... wczas się skapłam, że to Gebuś był ojoj

Pięknie by było jakbym go tak osiodłała i wylazła na jazde rotfl

Się okazało, ze przestawili konie....

martik

A niefortunne bliskie spotkania z ziemią z powodu koni też mogą być?

Nie wiem czy już wspominałam, ale nie lubię siwych. Koni, nie facetów

Gdy któregoś dnia dostałam do jazdy siwka o idealnie pasującym do niego imieniu Blue, od razu wiedziałam, że coś będzie nie tak. Tego dnia jeździłam na ujeżdżalni i postanowiłam powrócić do starych, dobrych czasów, czyli poćwiczyć elementy ujeżdżenia, a głównie mój głęboki dosiad. Szczegół, że miałam do tego zupełnie nieodpowiednie siodło i jak się potem okazało, także i konia.
Jedziemy sobie więc stępem, staram się mocno pracować krzyżem, nogi latają po bokach konia ale myślę sobie- nic to, zaraz mi się wszystko przypomni (dawno nie jeździłam na ujeżdżeniowej długości puślisk) i łydki trafią na swoje miejsce...
Konio był wesolutki, bo dobrze odżywiony i pełen energii. Dookoła ujeżdżalni działy się niestety same straszne rzeczy, m.in. przyjechała ciężarówka, która zrzucała piasek zaraz za ogrodzeniem. Jednym słowem wszystko było nie tak. No i wtedy, gdy już zaczęliśmy kłusować, koń stwierdził, że sobie pobryka. Pobrykał tak skutecznie, że nie miałam szans wysiedzieć. Więc spadłam. Klasycznie, na boczek konia, przez plecki z przewrotką. Miękko się lądowało i nie byłoby tragedii, gdyby nie to, że ja durna trzymałam wodze niemal do samego końca. Dzięki temu zapobiegliwemu trzymaniu wodzy na ujeżdżalni ojoj

wykręciłam sobie rękę i upadłam jakoś na skręconą dłoń. Już podnosząc się do góry czułam, że coś z tą dłonią jest nie w porządku. Ale ponieważ byłam w stanie ruszać wszystkimi palcami, uznałam, że to pewnie tylko skręcenie albo coś podobnego. Konia już jednak nie dosiadłam, zaprowadziłam go na karuzelę, żeby przemyślał swoje uczynki wobec ludzi Jezyk

Kilka chwil później ręka spuchła dość mocno a ja zaczęłam ryczeć z bólu. Ale nadal mogłam ruszać palcami, więc na pewno nie jest złamana. Wzięłam jakiegoś pain killera i wróciłam do pracy. Następnego dnia rano dotarło jednak do mnie, że nie dam rady wsiąść na konia, bo mam tak opuchniętą rękę, że nie jestem w stanie trzymać wodzy. Zapadła decyzja, że jadę do szpitala na prześwietlenie. To była sobota rano, byłam w bryczesach, sztybletach i kurtce jeździeckiej. Pojechałam do szpitala, gdzie okazało się, że złamałam kość śródręcza! Eh?

To był dla mnie taki szok, no bo jak- przecież mogłam ruszać wszystkimi palcami...???!!! Okazuje się więc, że to nie zawsze jest jedyny wyznacznik. Moja łapka wyglądała tak:

Na szczęście to była lewa ręka, na nieszczęście złamanie bardzo duże, duża powierzchnia kości uszkodzona. Zapadła decyzja o operacji pod pełną narkozą Smutny

Pierwsza w moim życiu operacja i do tego tak daleko od domu, rodziców, przyjaciół... Od razu sobie pomyślałam, że na pewno nie przeżyję... Ale przeżyłam jak się okazało Wesoly

Złego licho nie bierze Jezyk

Podczas operacji lekarze włożyli mi w rękę trzy igły, których zadaniem miało być unieruchomienie złamanej kości, tak by się nie przemieszczała i ładnie się goiła. Widać je tu:

Jak ktoś ma mocne nerwy, to poniżej podaję linki do zdjęć jak to wyglądało z zewnątrz:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
A tak wyglądało unieruchomienie ręki po wyjściu ze szpitala:

W Anglii na szczęście jeśli nie ma potrzeby, to nie zakładają gipsu a jedynie taki właśnie usztywniacz. Mogłam więc używać w bardzo ograniczonym stopniu kciuka i palca wskazującego.
No i tak sobie łaziłam przez ponad miesiąc z usztywniaczem i igłami w ręce. Nie mogłam w tym czasie jeździć a na samym początku to nawet do koni nie pozwalali mi się zbliżać, bo jakby któryś mnie przycisnął, to mógłby mi te igły do środka dłoni wepchnąć.
Po paru tygodniach igły zostały wyjęte, lekarka jednak powiedziała, że kość nie jest do końca zrośnięta i że nie powinnam jeszcze wsiadać na konia. Ale pani, jak ja mam nie wsiadać, skoro to moja praca?! No i wsiadłam. Starałam się uważać, być naprawdę ostrożna, bo mocniejsze uderzenie dłonią w ziemię oznaczałoby kolejną operację. Udało mi się przez prawie miesiąc nie spaść. Ale przyszła kryska i znów poleciałam. Tym razem jednak w terenie i pierwsze, o czym pomyślałam już lecąc, to żeby natychmiast puścić wodze!!! Nie wiem jaki macie do tego stosunek ale namawiam Was gorąco do tego byście tych wodzy nie trzymali spadając. Mogą się przytrafić takie rzeczy, których sobie nie wyobrażacie. Ja jestem tego przykładem. Na szczęście niegroźnym, choć kość mam nadal nie do końca zrośniętą.
Naprawdę, zdrowie przede wszystkim.

majak

A ja dalej bym namawiałą do trzymania wodzy poniewaz jak sama napisałąś trzymałaś do pewnego momentu, więc nie zrzucaj na trzymanie wodzy. Gdybyś je jednak utrzymała to nie byłoby mozliwości spaść na ręce, fizycznie nie do wykonania.

Mimo wszystko współczuję takiego obrotu sprawy....ja nigdy nie miałąm nic złamanego (odpukać) i nawet nie wyobrazam sobie co mogłaś czuć.

martik

Faktem jest, że to trzymanie wodzy nadało ręce taką drogę, że na niej wylądowałam. Wierz mi Majka, że miałam wiele ładnych dni na dokładne przemyślenie tego wszystkiego.
Bardzo mnie ciekawią Twoje argumenty co do zdecydowanego trzymania wodzy podczas upadku. Nie przeraża Ciebie perspektywa ciągnięcia przez konia i wpadnięcia pod kopyta, łamiąc przy tym np. kręgi szyjne (jak zdarzyło się mojej koleżance)?