Stajenka

Iburg

POzwolilam sobie założyć nowy temat. Mam nadzieję że Boubi nie bedzie miala pretensji , ja wstawie tylko zdjęcia. A resztę niech opowie Boubi.

Dekster

Cudowny koń<kopara mi opadła>

Właścicelka tez niczego sobie Mruga

Iburg

To nie włascicielka jest na zdjęciu , a osoba która na niej jeździ ujeżdżenie. Przynajmniej jeździla na konsultacjach.

Iburg

Melodia ze swoja Panią

Boubi, napisz jak spotkałyście się z Melodia i jak zaczęła się Twoja przygoda z końmi która trwa do dzisiejszego dnia.

martik

No mnie konik powalił też... Z ogromną przyjemnością poczytam jej historię... Piękne imię Wesoly

Iburg

A swoja droga Boubi u nas jest taki dzial jak Arka Noego i mam nadzieję że przedstawisz nam tam swoich 2-ch czterołapych przyjaciół. Może masz ich więcej? Ja jednak widzialam tylko dwa futra.

Dekster

Rzadko się widuje tak super zbudowane kobyły.
Śliczna poprostu,zakochałam się.

Boubi

Kochani, Az mnie zatkalo z nadmiaru tych komplementow (chodzi o moja Melodie - w skrocie Melka) - oczywiscie. No i skad te zdjecia! (ja mam wciaz klopoty jak je wstawiac na forum, ale sie naucze)
Iburg, Kawa, Nongie chyba juz ja znaja - reszcie - chetnie przedstawie. Od razu uprzedzam: bedzie "dlugo" - sorry - nie umiem pisac skrotowo - wybaczcie!
Otoz Melodia (oficjalne imie Melodie du Maley) jest kobyla CH (czyli SP szwajcarska). Tak sie moje zycie ulozylo, ze mieszkalam ponad 10 lat w Szwajcarii i tam ja kupilam 5 lat temu. Melodia jest po ogierze holenderskim Wagenaar i kobyle SF szwajcarskiej Manie du Madon. Oba te konie chodzily na poziomie S lub Grand Prix WKKW i skoki. Do Melodii doprowadzila mnie dluga droga konskich milosci, radosci, cierpienia i rozstania. Tak sie zlozylo, ze z Polski wyjechalam do Szwajcarii tez z koniem - byl to prudnicki walach o imieniu Wlodarz po Agacie. Niestety choroba trzeszczkowa powalila go zaledwie w wieku lat 13-stu i po operacjach w Bernie, wielu konsultacjach z najlepszymi wet - zmuszona bylam podjac decyzje o jego uspieniu. Wierzcie mi - to chyba najgorsze co moze sie przytrafic wlascicielowi ukochanego zwierzecia. Po odejsciu Wlodka - jak to bywa - wpadlam w depresje, nie bylam w stanie odebrac kantara i derki, ktore po nim zostaly, plakalam na widok kazdej mijanej boeckmanki - istny koszmar. Naturalnie przysieglam sobie, ze juz nigdy wiecej.....!!!! Znacie to - byc moze z wlasnych doswiadczen. Zaloba - kazda - musi trwac swoje. Po kilku miesiacach - nie mogac obyc sie bez konia - trafil mi sie 7-miesieczny okres przyjazni z koniem specjalnej troski (kiedys katowanym przez bylych wlascicieli - niestety w Szwajcarii tez to sie zdarza), ktory np: mial traume przed zakladaniem oglowia. Byla zima, siodlalam go na dworze i zakladanie porozpinanej tranzelki trwalo czasami z pol godziny. Nie chwalac sie - kon trafil w mojej osobie na ocean cierpliwosci, ktorym wtedy bylam i po kilku miesiacach akceptowal nawet naczolek!!!. Tyle.... ze nie byl moj. Nie marzylam zreszta o jego kupnie, bo po 6-letnim okresie opieki nad moim chorowitym angloarabem - nie mialam ochoty pakowac sie w podobne obowiazki.
Uklady z wlascicielka konia tez nie byly najlepsze, i wtedy moj maz (poprzednio przeciwny posiadaniu nastepnego konia) powiedzial mi: sluchaj, a moze powinnismy dorobic sie jeszcze jednego wlasnego wierzchowca? Nie wierzylam w to co uslyszalam. Zaczelismy jednak poszukiwania. W Szwajcarii nie ma takich hodowli czy stadnin jak u nas. Jest tam zato wiele prywatnych stajenek, gdzie rodza sie calkiem fajne koniki. Zaczelismy od takiej wlasnie stajni najblizszej naszego miejsca zamieszkania. Wlasciciele byli mili i od razu powiedzieli nam, ze maja 7-letnia kobyle do sprzedania, w miare wszechstronna i spolegliwa.
Nie bylam zadowolona: Po pierwsze nie chcialam kobyly, po drugie - nie chcialam gniadej, po trzecie -..... tak wlasnie zobaczylam Melodie! Pasla sie spokojnie na padoku z innymi konmi i wygladala "tak sobie". Wlasciciel pokazal mi ja najpierw luzem na hali, potem pod soba w siodle, a wreszcie zaproponowal mi jazde. Na padoku przed stajnia poszlo mi tak sobie. Galop - super - jak w fotelu, ale klus (wysoki i wyniosly) nie na moj sfatygowany kregoslup. Bylam w rozterce. Wtedy zaproponowano mi jazde w teren. Najpierw pojechalam w 2 konie z wlascicielka (oboje jezdza WKKW) - byly i galopy, i przejazd przez urwista gorska rzeczke i jazda mostkiem nad autostrada. No - to juz wprawilo mnie w oslupienie. Kobyla szla wszedzie jakby nic ja nie obchodzilo. Potem bylo apogeum - czyli teren w 3 konie z obojgiem wlascicieli. Galopy i przeszkody terenowe, ktore do dzis mam w pamieci, np: w pelnym szfungu przejazd pod bramka w postaci znaku drogowego. Dojechalam do stajni calkiem rozanielona. To bylo to co "Tygryski lubia najbardziej" (sorry, wychowalam sie na Kubusiu Puchatku).
Potem tylko jeszcze kupa szmalu na badania wet i RTG! To byl moj warunek.
Na szczescie wypadly pomyslnie i tak Melka stala sie moja wlasnoscia.
W Szwajcarii troche na niej skakalam, konkursy tzw "open" (tak do 110-120cm) i mialam kilka treningow WKKW (super sprawa, ale o malo nie utopilam sie w bajorku - to na inna opowiesc). Ujezdzenia jako takiego nie trenowalam, bo po kilku latach spedzonych pod okiem p. Wandy Wasowskiej, Ani Maleckiej i A. Salackiego - moj kregoslup odmowil posluszenstwa. Dopiero po przyjezdzie do Polski trafilam na ex-juniorke Lewady, ktora od 2 lat na moje Melodyjce robi postepy; od skromnych zawodow amatorow jestesmy teraz jakos na przelomie N-ek i C-tek i plasujemy sie na ogol w czolowce.
Ja zadowalam sie jazda w teren i czasami "zuzluje" Melke na padoku, ale nie lubie tego za bardzo.
Melodia jest rozpieszona jak cyganski bicz, lakoma i pieszczocha, buszuje po kieszeniach i w trakcie jazdy w teren mam z nia znakomite porozumienie - gadam do niej wciaz po francusku i Melka na moje ciche komendy wydawane glosem reaguje jakbym uzyla nie wiem jakich pomocy. To nazywa sie symbioza.
Oby wiec tak nam zostalo.
To chyba byloby na tyle jak na jeden z pierwszych postow.
O koniach, moich z nimi doswiadczeniach, imprezach, ktore "zaliczylam" itp moglabym pisac godzinami - tylko czy to wytrzymacie? Mam tez pare pomyslow dot ew. eskapad, ale to na pozniej. Dzieki za cierpliwosc, jesli dotrwaliscie do konca mojej pierwszej opowiesci.

Iburg

Nie martw sie Wytrzymamy. Opowiadaj dalej swoje konskie przygody.

Tomek_J

kawa · Gość

Jasne że wytrzymamy , ale nam muchy do buziów powlatują- he, he

jupi

Coś dla Boubi - a kto skacze na Melce? jupi

dorothy

Ale sie porobiło... co forum to zdjęcia Melki... jupi

Piękności teraz niech odpoczywa... moja obecność na uczelni i upały nie pozwalają na większe trenowanie ale skończy się sejsa... godz. 6 rano i będziemy jeźdźić... z pozdr. dla Pani Dorotki... Mruga

która baaardzo lubi wcześnie wstawać... Mruga

Nic zmykam bo obowiązki wzywają... z 50 stopniowego upału w Zabrzu śle pozdrowionka dla Wszystkich....

D.Dziewczynka- Dorotka Kwadratowy

madziadur

Ale Melodia jest śliczna

Własnie widzialam jej zdjęcie w innym wątku na stajence i myślałam, że oczy zgubię... Cudna jest, nie ma co do tego wątpliwości Wesoly

Gratuluje tak wspaniałego konika! Historia ciekawa, czekam na następne.

Poszumy Frankusowe

Czeeeeeeeśśśććć Dorotka jupi

A chciałaś kiedys Elektora, a taka cacy lala ci sie trafiła

Boubi

Sprobuje krotko (jak wyjdzie). Kawciu; na Melce skacze jej poprzedni wlasciciel- Szwajcar, od ktorego ja kupilam. Na tym wlasnie zdjeciu Melodia ma lat 6 i zaliczala jedne z zawodow WKKW (nie wiecej jak 1 gwiazdka - tam to sie nazywa B-3, ale kazdy kraj ma swoje oznaczenia).
A dzis, korzystajac z naglego i b. milego ochlodzenia, bylysmy z Melka w terenie i - jak zwykle - bylo super fajnie. Jedyne co ja rusza, to bazanty wylatujace spod nog (no, ale i swietego by ruszylo!). Jutro - trening dresazowy, jesli "Dorothy" uda sie dostac do stajni. Korzystajmy z ochlodzenia!!!