Stajenka

Omega

Tak sobie ostatnio myślałam ze względu na moje jazdy w Zakrzowie o moim zupełnie nie końskim stosunku do arabów. Chodzi mi o głęboką niewiarę, że arab może mi coś zrobić. Nieważne pod siodłem czy na ziemi. Nawet, jeśli świadomie wiem, że to przecież koń i zawsze mogą się różne rzeczy wydarzyć, to podświadomie czuję się bezpiecznie bez względu na sytuację.
Czy Wam się coś takiego zdarza, z jakimś konkretnym koniem, czy grupą koni? I nie chodzi mi to, że jakiś koń jest spokojny, czy przewidywalny, więc macie do niego zaufanie, ale o takie wewnętrzne przekonanie, że z danym koniem nic złego spotkać Was nie może.
Mnie się to jeszcze zdarzyło przy Omedze z Racota. Po pierwszej jeździe chciałam już jeżdzić tylko na niej. I to było to samo uczucie całkowitego bezpieczeństwa (bardzo mi akurat wtedy potrzebne, jako że ciągle jeszcze miałam złe wspomnienia po upadku).

Forkate

jeśli chodzi o zwykłe jazdy, pracę przy koniu, pielęgnację, pobyt z nim na padoku itp. to ja też mam tak z moim..czasami wsiadam na niego na padoku, bez kantarka, linki, bez niczego. Czasami sobie stoimy, czasami chodzimy i ja próbuję nad nim panować, czasami poobracam mu się na grzbiecie, przytulę do zadku. Ale to pewnie zasługa tego, że on takim aniołem jest, że czasami mnie zadziwia. Jak jest kowal - stoi jak baranek, bez kopania, wyrywania się i innych takich rzeczy. Zastrzyk ostatnio dostał w nóżkę na kantarku i tylko troszkę nią poruszał jak się igiełka wbijała. Takie zachowania pozwalają w niektórych sytuacjach na pełne zaufanie - chociaż wiadomo, że mimo wszystko trzeba zachować dystans. Jeśli chodzi o tereny, to niestety w tym rodzaju jazdy zaufania mojego brak. On ma w tej swojej główce, że jak jest teren to lecimy..chociaż kiedyś próbowałam, i na luźnej wodzy, spokojnie, to i tak się rozpędzał i już potem było ciężko..
Oprócz tego powyżej jest to koń, któremu w całym moim życiu Jezyk

ufałam i ufam najbardziej.
danke

nongie

Paskuda

Dekster

Jeszcze nie jeździłam na koniu,któremu bym totalnie ufała.Im dłużej na jakimś jeżdze to coraz mniej mu dowierzam,a powinno być chyba odwrotnie. mysl

Kopytko

Porównanie może niezbyt trafne, ale to trochę jak z autem. W swoim czuję się swobodnie (oczywiście jako kierowca) kiedy wsiadam do nie swojego, jadę ale potrzebuję czasu aby się z nim oswoić. Z końmi mam podobnie. Im więcej czasu spędzam z konikiem tym bliżej go poznaję i łatwiej mi przewidzieć pewne zachowania. Jeśli zaś chodzi o zaufanie trudno mieć do koni zaufanie w sensie czysto ludzkim, koń przecież nie myśli jak my, może nam wyrządzić krzywdę nieświadomie i niechcąco. Raczej nazwałabym to swobodą obcowania z koniem ja też z pewnymi konisiami czuję dużą swobodę, a co do niektórych mam pewien dystans. Omego Twoja ufność wynika chyba z wielkiej miłości do arabów, i chyba to dobrze bo konie czując twoją sympatię pewno też czują się z Tobą dobrze. Tak mi się przynajmniej wydaje.

nongie

Te to sobie ufają:
[link widoczny dla zalogowanych]

kocia

Iburg

Ja tez uważam że zaufanie mozna miec, ale troche rozsądku tez.
To człowiek powinien myslec i za siebie i za konia. Bo reakcja konia może być różna, może sie wystraszyc i niechcący zrobic krzywdę.

Forkate

kupa nie zaufanie cisza

niestety moja naiwność obróciła się bardzo szybko przeciwko mnie, bardzo szybko tzn. ani się nie spostrzegłam a już leżałam siekiera

człowiek uczy się na błędach, tylko szkoda że ja zawsze muszę na swoich siekiera

taki los już Wesoly

Paskuda

to co spadłaś?

Forkate

Paskudo, więcej http://www.stajenka.fora.pl/viewtopic.php?t=1029

Paskuda

hm no to zapomniałaś o zasadzie ograniczonego zaufania, koń jest tylko koniem i po końsku myśli.

Jeśli chodzi o zaufanie pewien konik; z którym dość dużo pracowaliśmy razem obdarzył mnie "bezgranicznym" zaufaniem - to ja byłam tą za którą chodził bez uwiązu, tylko ze mną właził do przyczepy, zawołany na padoku podchodził od razu do wyjścia, w sumie miałam wrażenie że gdyby zaszła taka potrzeba za mną wlazłby i do ognia itd. Pewnego upalnego popołudnia pojechaliśmy do stawu wykąpać konie; Koń panicznie omijający wszelkie kałuże, a ja oczywiście na oklep, jak relax to relax. Dla zasady do wody konisko wejśc nie chciało zeskoczyłam wprowadziłam, pobrodziłam po pas w wodzie, wskoczyłam na konia wyjechałam na brzeg, znowu weszliśmy do wody, reszta koni za nami. No niestety w pewnym momecie konior stracił grunt pod nogami, parę metrów upłynał a potem wielkimi susami, próbując przeskoczyć taflę wody wydostał się na brzeg, jeszcze ze mną na grzbiecie, potem pod górkę nagle w bok ja w krzaki a koń do domu. Zawołałam ale nic idzie dalej, dostojnie stępem, ja za nim trochę szybciej; oglądając się od czasu do czasu dostosowywał się do moich kroków; tak 20 30 kroczków przede mną; jak podbiegałam to odkłusowywał; no to stwierdziłam, że może jak pójdę w inną stronę pójdzie za mną; niestety dokonale wiedział w którą stronę należy iść aby trafić do stajni, a moje towarzystwo po ostatniej kąpieli chyba nie było dla niego najodpowiedniejsze. No i tak doczłapaliśmy sobie do stajni, ja cała ociekająca wodą, bo moi współterenowcy stwierdzili, że oni conajwyżej będą mi przeszkadzać w łapaniu konia.
mysl

puenta; chyba naraziłam swoje zaufanie na szwank w oczach konia, i to nie że wprowadziłam go na głebinę, ale dlatego że to ja spanikowałam jak straciliśmy dno pod nogami; Teraz wiem, że jeśli sam nie sprawdzi czy wszystko ok to do ognia za mną nie wejdzie Angel

Przecław

a mnie dziś "mój" koń zadziwił - a mianowicie - zobaczył muczącą krowe i odpalił takie torpedy, że w ciągu sekundy byliśmy na drugim końcu ujeźdżalni Eh?

I ogólnie nie kumam o co mu chodziło, bo krowe widział nie raz.

A co do pełnego zaufania - u mnie się skończyło 4 razy zwichniętym kolanem i złamanym nosem :smt120 :smt107 Jak dostałam z kopyta między oczy, to raz na zawsze przestałam koniom tak ufać ;|

ansc

Ja mając lat naście, tak bardzo ufałam konikom którymi się opiekowałam, że nieźle nabroiłam, wtajemniczeni wiedzą o co chodzi ja sie chwalić nie będę bo nie ma czym :wstyd: ale odkąd zostałam mamusią dostałam niezłej blokady, za każdym razem kiedy dochodzi do niepewnej sytuacji, gdzie doskonale potrafię sobie wyobrazić co może się stać, wycofuję się lub staram się tak zrobić aby nikomu nic się nie stało.Od razu przychodzą mi na myśl kontuzje jakich doznałam. Do nie dawna reagowałam wręcz panicznie, ale przeczytałam kilka książek doskonale obrazujących psychikę konia i wiem jak nie dopuścić do nieprzyjemnych sytuacji.