Stajenka

ihah

Mam pewien dylemat i liczę, że pomożecie mi go rozstrzygnąć, bo nie wiem czy tylko ja taki dziwny jestem.... mysl

Chodzi mi konkretnie o lekcję z instruktorem (trenerem).
Zastanawiam się czy bliska znajomość ew. pokrewieństwo ma jakieś znaczenie w relacjach instruktor-uczeń. Pobierałem nauki u Dakron i efekt byl mizerny ( łagodnie mówiąc). Lekcje patrząc z perspektywy, były prowadzone ok, kolejność ćwiczeń też w porządku jednak z dnia na dzień mialem z sobą coraz większe problemy. Nie moglem jakoś nadążyć za tempem przekazywania wiedzy, zamiast skoncentrować się na ćwiczeniach, dyskutowałem i narzekalem, wszystkiego bylo mi za dużo naraz...Wykupilem sobie lekcję u obcego człowieka - zresztą tego samego ktory szkolil Agę. Niby wszystko bylo w podobny sposób, ot tylko jazda do przodu i próby zapanowania nad własnym cialem i wyplenienie złych nawyków. Ale nagle zacząłem sie bardziej przykładać, kilka razy mnie "oświeciło". Pewnie zbyt dużo wiedzy wtedy nie liznąłem ale "odetkalem" się psychicznie i od tego czasu zaczęłem coraz więcej wynosić z jazd z moją "osobistą" Panią trener. Nagle koń zaczął jechać, ja przy zmianach przestałem się gubić "jak Andzia w burakach" i zaczęłem kumać o co w tym wszystkim chodzi.
Do teraz nie wiem skad ta przemiana ? czy nawet najlepszy instruktor nie zawsze "pasuje" do konkretnego ucznia? czy może nie powinno się brać lekcji u kogoś bliskiego ? czy ja może tylko taki dziwny jestem ?
A może jeszcze ktoś mial podobne doświadczenia ?
Dziś wiem , że nauka byla prowadzona prawidlowo , elementy po kolei...ale wtedy ciężko było Wesoly

guli · Gość

W rodzinie nauka wszelka jest trudna uuu

Lekarze tez przewaznie nie leczą własnych rodzin

dakron

Niejednokrotnie chciałeś mnie rozjechać i podnosiłes głos ....no kobietę !!!

Na Bodzia nie krzyczał tylko zaciskał zęby i ładnie robił przejścia , pamietasz jak w nagrodę za postępy puściłam Cię do lasu ?
cisza

osm

Problem z rodziną zaczyna się, jak zaczynają dyskutować. Ja przy dyskusjach wywalam z jazdy, dyskutowac mozemy potem, w domu.

martik

Ihah, zgadzam się z Tobą w pełni- trudniej jeździ się z rodziną/przyjaciółmi a to dlatego, że rodzina zawsze wymaga od nas więcej. Często dzieje się tak, ponieważ osoby uczące patrzą na nas przez swój pryzmat i chcą, żeby szło nam jak najlepiej. Trenerowi obcemu również zależy na poprawieniu naszych umiejętności ale może nie za wszelką cenę. Potrafi podejść do nas bez emocji.
Muszę się przyznać, że teraz mam dokładnie taki problem, jaki opisał Ihah. Jeżdżę z dobrą znajomą, która jest świetnym fachowcem ale wymaga ode mnie tyle, ile od siebie. A ponieważ dzieli nas ładnych parę lat różnicy w doświadczeniu jeździeckim, JA mam kłopot aby sprostać jej wymaganiom. Strasznie mnie to deprymuje, bo staram się, chcę jak najlepiej ale częstokroć mi nie wychodzi. Ona zaś się denerwuje, pewnie podłamuje, że mi nie idzie i tak się wspólnie nakręcamy.
Gdy jadę na jazdę do kogoś innego okazuje się, że nie jest tak tragicznie jak mi się wydawało i że być może jest szansa, żeby powozić tyłek nie powodując u innych odruchów wymiotnych

Nie wspominam już o tym, że u innych ludzi, na innych jazdach jestem rozluźniona, roześmiana, wesoła i... szczęśliwa cisza

dakron

Nie wymagałam od Arturka więcej , tylko nie ograniczałam się do haseł „ kłusem” „galopem” itd . Tłumaczyłam mu jak ma siedzieć , jak świadomie działać ciężarem ciała na konia jak interpretować jego zachowania , a argumentu „ nie da się” nie przyjmuję do wiadomości.
Nie mam w zwyczaju podnosić głosu na uczniów , jestem szalenie spokojną i uśmiechniętą instruktorką , jeśli czegoś nie można opanować na tej lekcji , to może za dwie lub trzy , ale inna sprawa to szacunek dla rodziny i znajomych .
Łatwiej trzymać uczniowi język za zębami gdy nauczyciel jest zdystansowany , poważny .
W naszym przypadku Arturek prowadził jałowe dyskusje , wygadał się ale nic to nie zmieniało w jego postępach .
Ja np. nie uczę jeździć konno mojej córki i owszem podpowiadam , ale na tym koniec.
Wiem że zmobilizuje się bardziej przy obcej osobie.

gnomi

dakron

Ale z drugiej strony bardzo trudno odmówić rodzinie.
Sądzę że mamy tu także do czynienia z problemem dotyczącym płci , mężczyzna łatwiej przyjmuje uwagi z ust pana instruktora
Często uczniowie płci męskiej zamast uczciwie trenować i skupić sie tylko na tym , podejmuję "grę" z panią instruktor

....no i zawsze WIEDZĄ LEPIEJ

osm

Jaką grę - jak ładna to ją po prostu podrywają, ale nie wiedzą, ze jak się człek w kłusie telepie, to nie wygląda zbyt atrakcyjnie

A kobiety za to wiecznie zalotnie mrugają oczętami i chcą, zeby im popręg dociągać!!

Tomek_J

dakron

Tak jest !
Wina zawsze po stronie instruktora !
Generale Tomaszu przyjęłam uwagi , postaram sie zastosować .

Osm ja sie uśmiecham do moich ofiar , a nie śmieję z ich ...anglezowania , współczuję ich męskiemu jestestwu

A że podrywają , cóż tacy są faceci hihihihi

Tomek_J

dakron

Po pierwsze nie obruszam się tylko uśmiecham do Ciebie , taka forma żartu .

Nie daję kursantom w ucho , nie za to mi płacą , tłumaczę jak krowie na rowie a nie terroryzuję.
Jak widzę tych wydzierających sie naburmuszonych instruktorów to mnie mierzi , w końcu to ma być przyjemność.

Uważam że więcej sie nauczą w ciszy i spokoju , niz mokrzy ze strachu

gnomi

majak

Ja mimo że nie jestem instruktorem - odnosze wrażenie że pasuje tu stwerdzenie "szewc bez butów chodzi".
Dlaczego?
Mam dwa konie, oboje z mężem jeździmy, choć w jego przypadku to jest po prostu tragedia, on siedzi jak kukła.
Na potzreby pomocy przy koniach mam dwie dziewczyny - obie podszkoliłam w jeździe - jedna zaczęła nawet prace w stadninie - czyli coś osiągnęłam.
I tu jest ten problem - dziewczyny zawsze, chętnie cos poinstruuję natomiast mojego męża nawet nie mogę zagonic w siodło. Wsiada raz na pół roku a potem to odchorowuje przez tydzień. Zreszta ja nie mam zacięcia bo to beznadziejny przypadek, jakbym kukłę na siodło wsadziła...
I jak tu go trochę "poprawić"...

A potem na egzaminie sie ludzie pytaja czemu razem brazowej odznaki nie zdajemy...