Stajenka

kwiatkonie

Jeśli koń ci rzuca głową w przód i w dół to znaczy, że albo ucieka przed Twoją ręką, albo cwaniaczy i usiłuje wyciągnąć wodze bo wie, że może się udać. Próbować to wyeliminować można na dwa sposoby- rzucając zupełnie wodze w momencie kiedy usiłuje je wyciągnąć- jest szansa, że się zdziwi, może nawet potknie i przewróci? To by mu dało do myslenia... (tylko Ty byś musiała to przeżyć), druga metoda to niestety przykontrować wędzidło jednocześnie mocno najeżdżając (napychając) konia łydkami i dosiadem na wstrzymującą rękę. I to trzeba by powtarzać parę razy- do skutku. Próba wyrwania wodzy=ból, przy czym tu cholernie ważne jest właśnie "wjeżdżanie" konia na blokującą rękę, a nie ciągnięcie za wodze, które powoduje najczęściej właśnie próbę wyrwania wodzy.
To co piszesz świadczy, że koń nie jest dobrze postawiony na pomoce. Tak dokładnie to trzeba by to zobaczyć, żeby cokolwiek wyrokować i dać mniej więcej dobrą receptę, ale myślę, że to co powyżej powinno poskutkować. Obie metody są skuteczne w większości przypadków.

martik

Dzięki Tomku za rady. Na pewno spróbuję kwestii przykontrowania wędzidła z najazdem od zadu. Sądzę, że rzucenie wodzy nic nie da, bo to jednak mimo wszystko nie jest próba wyciągnięcia całkowicie wodzy. On się na nich nie opiera, to nie jest jego piąta noga, więc i równowagi nie straci.
To wygląda mniej więcej tak: Bartas ma długą kłodę, masywną szyję, ogólnie jest spory i ma krótkie nóżki. W galopie, gdy idziemy w "dobrym" tempie to wygląda tak, jakby on z natury potrzebował większego oddania wodzy w danym fulu. Jego właścicielka przynajmniej tak twierdzi.
Z drugiej jednak strony, jak to się ma do momentów, kiedy po rozluźnieniu w galopie jedziemy na długiej wodzy (ale na kontakcie) a on ma głowę ładnie ustawioną i potylica jest wysoko? Wtedy jedzie mi się dużo łatwiej, nie muszę tak mocno wyrzucać tych rąk do przodu.

A teraz a propos elastyczności kontaktu. Wczoraj (podczas tej wspaniałej jazdy w -13 stopniach brrr) zaobserwowałam u siebie totalny brak elastyczności na wewnętrznej wodzy. Wyglądało to tak - na prostej jedziemy: ręce na równym poziomie i kontakcie, wewnętrzna się bawi. Wjeżdżamy w narożnik, pilnuję zewnętrznej wodzy, wewnętrzna zaczyna nieznacznie powiewać! A jeśli jeszcze w tym momencie Bartek zacznie przerzuwać wędzidło, to ta wewnętrzna naprawdę wisi. Wniosek: za późno to obserwuję i nie wybieram wodzy jak trzeba Smutny

Postanowiłyśmy zatem coś z tym zrobić (wraz z trenerką) i okazało się, że problem tkwi w mózgu Jezyk

Otóż mam powiązane ręce ze sobą. Podczas jazdy, gdy skupiam się na tylu różnych rzeczach, traktuję ręce łącznie, jak jeden organ. Czyli jazda na kontakcie jest ok ale na prostej. Na łukach już jest ciężko, bo wewnętrzna wisi.
Zaczęłyśmy zatem takie oto ćwiczenie na oddzielenie od siebie rąk. Najpierw w kłusie jadę z zewnętrzną ręką ustawioną na jednym, stałym poziomie i na kontakcie. Wewnętrzna zaś zmienia swoje miejsce, niezależnie od zewnętrznej. I tak: jedziemy, jedziemy i komenda: wewnętrzna ręka w dół- zewnętrzna nie może się poruszyć Mruga

Potem: wewnętrzna w górę- zewnętrzna znów ma być tam gdzie była.
Pierwsze razy faktycznie pokazały, że mam zależne te ręce od siebie. Przesuwając wew. do góry, podnosiłam też zew. Ale już po chwili, gdy zebrałam myśli było lepiej. Pilnowałam zew. cały czas a wew. zmieniała swoją pozycję. Potem to samo ćwiczenie w galopie.
Nie wiem czy ktoś oprócz mnie ma takie problemy gwizdze

ale jakby co, to to jest całkiem niezłe ćwiczonko.

kwiatkonie

Ćwiczenie bardzo dobre i znakomicie pomaga rozluźniać ręce oraz pracować nimi z pyskiem konia, natomiast jeśli chodzi o zależność rąk to nie tu jest problem, tylko w tym, że nie skręcasz ciałem. Wchodząc w zakręt spróbuj skręcić razem z koniem. Czy słyszałaś kiedyś, że barki jeźdźca mają być równoległe do barków konia, a biodra jeźdźca do bioder konia? Jeśli nie to właśnie słyszysz, a jeśli tak to czemu nie stosujesz? Ćwiczenie "na sucho"- stań w rozkroku, ręce na poziomie ramoin szeroko w bok i skręty tułowia, kilka- kilkanaście powtórek, potem ręce jak do jazdy konnej, czyli ciężki łokieć wisi pionowo w dół, a lekkie nadgarstki unoszą przedramię prawie do poziomu, łokcie lekko dotykają ciała i znów skręty tułowia. Ręce skręcają razem z tułowiem, przy czym automatycznie barki są bardziej skręcone niż biodra bo to one zaczynają ten ruch. To samo na koniu- wchodząc w zakręt zaczynasz skręcać od głowy do bioder- ręce same skręcają, wodza wewnętrzna sama się skraca, a zewnętrzna lekko naciska szyję konia wprowadzając go płynnie i delikatnie w zakręt.

martik

No tak. Jak to tu wszystko piszesz, to oczywiście jestem tego świadoma, wiem co robić i w ogóle. Ale na koniu jest już trochę inaczej.
Kurcze, ale oślik ze mnie ojoj

Zupełnie zapomniałam, że długość wewnętrzej wodzy mogę regulować cofnięciem barku i skręceniem się na łuku... Ech, szkoda gadać.
Tomek, dzięki :smt058 Przede wszystkim za cierpliwość, bo jak widzisz, inni odpadli z naszej dyskusji Jezyk

Za moment idę ćwiczyć na sucho. A co mi tam- porobię samolociki uuu

martik

Hehe, słuchajcie!!! Jest postęp!
Na dzisiejszej jeździe wyjeżdżając narożniki dokładnie skupiałam się na prawidłowym skręceniu się do wnętrza. Czyli, żeby płynnie podążać za końskimi łopatkami. No i problem wiszącej wewnętrznej wodzy zniknął! Ale odkrycie sciana

Hyhy

No ale co? Cieszę się! Bo okazuje się, że to nie moja wada anatomiczna tylko prosty sposób, który muszę nauczyć się w pełni kontrolować i już będzie po problemie Mruga

Aha, dzisiaj miałam też trudniejszy level ćwiczenia na niezależne ręce- ćwiczenie robiłam w galopie. Muszę przyznać, że szło o wiele łatwiej niż w poniedziałek i jestem nawet z siebie trochę zadowolona Angel

Tomku, baaaardzo dziękuję za wszystkie rady. Jak widzisz, blondynce to trzeba powolutku i drukowanymi tłumaczyć, żeby skumała prostą zależność.
Ale najważniejsze są efekty. A te są całkiem, całkiem.
Pewnie zanudziliście się moimi problemami z ręką straszliwie ojoj

Dobrze, dobrze, już kończę tą paplaninę uuu

dakron

Bardzo się cieszę , proszę informuj nas o dalszych postępach.

martik

Hihi, kochana Agula :smt058

dakron

Wiesz Marta skoro sama nie mam okazji pobrykać na koniu , to chociaż czytam sobie z przyjemnością o Twoich zmaganiach ....ale tego marznącego ...zadku...to nie zazdroszczę
To dla mnie taka wizualizacja , poczytam , pomyślę , powspominam
Kiedy w końcu wsiądę , to sie załamię i będziecie czytywac moje utyskiwania .
Byle do wiosny

majak

Tego typu ćwiczenia na ręce są bodajże w "Jeździectwie" d'Orgeixa. Może dotyczą one bardziej reakcji na takie zmiany końskiego pyska ale mozna sie skupic na rękach też.

martik

kostka

dziękuję!

cieszę się że otrzymałam naprawdę fachową pomoc i całe mnóstwo dobrych rad, prosto z serca i to takich na zasadzie 'pracuj nad sobą, a z koniem baw się' coby nam obu {w sensie koniuszkowi i mi} było lepiej. daleka droga przede mną ale z takim zapleczem na pewno nie będzie tak źle! raz jeszcze buziaki imoc uścisków dla wszystkich mniej i bardziej zainteresowanych Heart

pytania będą jutro, jak tylko wrócę z patatajni. póki co przeczytałam, teraz mam czas żeby przyswoić i przetrawić a później przyjdzie czas na sprawdzenie teorii w praktyce. jestem tak nakręcona że najchętniej pojechałabym do stajni już teraz i wyrwała koniuszka do roboty w środku nocy mlotek

bandola_1

Kara292

Może już ci ktoś to napisał ale powtórzę. Nie czytałam całego tematu Wesoly

Przede wszystkim nie stresuj się, nie czuj presji. Wszystko powoli. Jeśli skaczesz to najpewniej siedzisz już luźno i w miarę pewnie w siodle. Pamiętaj: sztywny kręgosłup= sztywne ręce= sztywna wodza albo (co gorsze!!) utrzymywanie równowagi na wodzach, a tu chodzi o to, aby wodza była miękka i podążała za ruchami pyska konia.
Co do działania wodzy w ostatniej fazie skoku- gdy koń opada przednimi nogami na ziemię, musi złapać równowagę przez balans szyją, który w pym wypadku akurat jest wyciągnięciem jej do przodu. Ty musisz podążać ręką za ruchami pyska konia a więc oddajesz wodze poprzez lekkie wyprostowanie łokci Wesoly

i to wszystko. Myślę, że na opanowanie tego wystarczy ci pięć godzin jazdy. To jeszcze nie jest trudne Wesoly

Zobaczysz jaką mordęgą jest wyrabianie sobie oka do odskoku. Wybijesz się za daleko- zrzutka tyłem, wybijesz się za blisko- zrzutka przodem. Jeśli masz konia, który sam ma "oko" to zazdroszczę ci go Wesoly

Ja się z tym męczyłam przez dwa tygodnie (mam stajnię koło domu i jeżdżę codziennie) ale znalazłam złoty środek: mierzyłam sobie odskok z ziemi (powinien wynosić tyle, ile wynosi wysokość przeszkody) i rysowałam sobie linię na piasku. Potem trafiłam na... ughhh... Sokoła... Konika polskiego. Mojego najukochańszego skarba, którego musiały trzymać cztery osoby, aby można było na niego wsiąść. Z racji tego nie mogłam sobie co chwilę zsiadać i wsiadać więc wyobrażałam sobie, że ta linia tam jest. Jakoś tak samo przyszło po jakimś czasie. Jednak Sokół był tak narwany tylko na początku, pochodził, pochodził a teraz bawi dzieci Wesoly

Został sprzedany do bardzo miłej rodziny z dużym pastwiskiem, ma dwie koleżanki- sielanka Wesoly

Happy End
No i tyle Wesoly

Trochę odbiegłam od tematu. W każdym razie nie denerwuj się, wszystko bez stresu- masz czas Wesoly

Najważniejsze to mieć świadomość, że nie musisz wszystkiego umieć od razu Wesoly

Ja tak miałam, jak przez rok jakiś czas jeździłam z grupą bardziej zaawansowanych... Wtedy mało co nie zrezygnowałam z jazdy...