Stajenka

galba

są takie konie, które to lubią. mój się spala przy obcych koniach:( hehe dobraliśmy się

lechita · Dołączył: 22 Lis 2005 Posty: 615 Przeczytał: 0 tematów

to wszystko to kwestia treningu, i to głównie siebie Wesoly

majak

Ja czasem przyjeżdżam Grubą na zawody do swojej stajni, mam konno ok pół godziny do nich, to czy pooglądać z koniem, zaznajomic go z atmosferą czy wystartować - nie ma stresu transportowego

A ona już zna kierunek i lubi tam chodzić więc akurat w tym przypadku można to traktować jako przyjemnośc dla konia - Gruba wie, że ma na miejscu stadko wielbicielek i tony przysmaków z tym związane Mruga

Jako ambitny rekreant czasem (rzadko) uda mi się wystartować w zawodach - L ujezdzenie, skoki, P ujezdzenie.
Jakos zabójczych wyników nigdy nie miałam ale mi to pomaga w ocenie co jeszcze muszę dopracować. Po wynikach to wiem, na skokach zawsze też potem ktos to przeanalizuje i mi podpowie.
Jest to też pewna forma sprawdzenia co ja potrafię a co moi rówieśnicy, z którymi zaczynałam a teraz oni są w stałym treningu sportowym a ja nie.
No i zawsze nowa sytuacja, bo nigdy nie wiadomo a nuż się przyda doświadczenie z zawodów - człowiek jest spokojniejszy.

No i taka sytuacja trwa dopóki człowiek nie trenuje od zawodów do zawodów czyli żyje terminami, jako ambitny rekreant może startować w zawodach ale sa one po prostu na niższym poziomie klasyfikacyjnym (nikt nie mówi o ogólnopolskich Mruga

)

martik

No dobrze, dobrze... Czyli co? Kiedy jest profesjonalizm a kiedy jeszcze amatorszczyzna?
No i pytanie do tych, co startują. Jak to było za pierwszym razem? Jak poradziliście sobie z nerwami? Czy tego da się nauczyć? To jest jak z egzaminami? Jestem żądna informacji Jezyk

lechita · Dołączył: 22 Lis 2005 Posty: 615 Przeczytał: 0 tematów

za pierwszym razem to jest jak... hmm... czy ktoś ma poniżej 15 lat?? Mruga

nie słyszę nie widzę - czyli wszyscy wiemy

Martik, mam nadzieję ze wczytałaś sie w post majaka?? Wesoly

masz odpowiedź na swoje wątpliwości, o ile ich Tobie jeszcze nie rozwiązałem Mruga

,

chyba skopiuję posta majaka ku wiecznej pamięci dla przyszłych kursantów Wesoly

o ile jutro sobie nie zastrzeże swoich okresleń Wesoly

nie umiałem potrzeby spróbowania się w zawodach nigdy tak prosto wyjaśnić ....

martik

Taka ciekawostka mi się przypomniała...

Mamy znajomego, który twierdzi, że jeździ konno. Raz na miesiąc, na dwa, jedzie do pewnej stajni pod Poznaniem, tam dostaje osiodłanego konia i jedzie nim w teren.
W tym terenie jakoś tam trzyma się w siodle. I tylko jedno, co mu najbardziej przeszkadza, że jak wraca galopem do stajni, to ten koń taki hm... mało sterowny jest i dość szybko biegnie uuu

Kiedyś opowiadaliśmy mu, jak to jest u nas, w Raduszynie. Że dostaje się konia na jazdę, trzeba go wyczyścić, osiodłać, itd. Popatrzył na nas ze zdumieniem i powiedział:
eee, no ale Wy to już profesjonaliści jesteście! rotfl

majak

Hehe, co do zawodów...
Stres jest, najpierw żeby wyczyścić cały sprzęt, nie zapomnieć go z domu

, pożyczyć czaprak (kiedyś tak u nas bywało, mało kto miał taki bajer jak biały czaprak - wiadomo szkółka), potem zapleść konia...
W dzień zawodów - wyjechać na czas, żeby się rozprężyć, na skokach z trenerką chodziliśmy po parkurze i oceniali.śmy jak trza najechać, gdzie trudniej no i oczywiście zapamiętać kolejność

- tu chyba najwięcej stresu jak się wjeżdża i zapomina gdzie jedynka...
W ujeżdżeniu byle nie pomylić przejazdu, a najlepsze są kury (kiry) - stres to gonienie za muzyką

bo jakoś na treningach wszytsko idzie super a na zawodach tak szybko umyka...

W szkółkowych zawodach to jest jeszcze taki stres - dwóch zawodników do jednego konia w dwóch różnych konkursach w jednym czasie...mi się zdarzyło, żer akurat jechała moja koleżanka L a ja w tym czasie miałam jechać na tym samym kucu P...cóż trza było listy pozmieniać...

Dochodzi stres załądowania klonia i dojazdu na czas...

Trzeba albo mieć kompetentnych ludzi od tego albo wszytsko dokłądnie zaplanować z zapasem inaczej człowiek by wykorkował jakby co tydzień na zawody tak jeździł i się stresował.

Po jakimś czasie to powszednieje.

Ja traktuje to na luzaka - jeśli mam podane godziny, transport odpada bo jade wierzchem, byle start sie udal albo płyta z muzyką odpaliła na miejscu

Dopóki traktujemy to jako zabawę nie ma problemu bo i niepowodzenia łatwiej zaakceptować, przecież pierwsze 4 lata mojej przygody z końmi ja nie ukończyłąm żadnego parkuru!

Na skokach w klubie dwa lata temu jak wjechalam tak stanelam i odliczyli mi te 45 sek po czym zjechalam jeszcze szybciej z parkuru...hihi

martik

majak

martik

Właśnie przeczytałam na innym forum, że ambitnym rekreantem nie może być osoba, która nie posiada własnego konia.
Że cała rekreacja skupiona w szkółkach jest wielką ściemą i wożeniem tyłków

Powiem szczerze, że nie do końca mogę się z tym zgodzić. W końcu znam wielu jeźdźców, którzy jeżdżą nie posiadając własnego rumaka a którym bardzo zależy na dobrostanie tych zwierząt i takiej jeździe, która nie będzie sprawiała bólu i będzie ładna, elegancka.

I jeszcze raz wrócę do postu Kociej, która napisała

Monika78

Nie wiem czy nie za mało we mnie ambicji, żeby mnie nazwać ambitnym rekreantem, ale ja w szkółce jestem wykorzystywana. umiem wiecej niż przecietny kursant, wiec odstaję konia 'do poprawy' i jestem odsyłana w szary kąt ujeżdżalni, żeby sobie popracować. Instruktor nie chce mnie poprawiać, twierdzi, że bez sensu żebym ćwiczyła to co reszta, na pytania czemu coś nie wychodzi odpowiada "czego wymagasz od koni szkółkowych", jak pytam sie czemu coś robi tak a nie inaczej mówi "bo tak bedzie dobrze". Efekt - nie chce mi się wcale jeździć Smutny

Nie mam teraz tyle czasu co kiedyś, zeby na jedną jazdę poświęcić 4-5 godzin (bo tyle zajmuje mi wypad do Lechity), więc majac do wyboru snucie się bez celu na placu lub brak jazd wybrałam obecnie wakacje jeździeckie. Sama siebie spuściłam na drzewo.

Teodor2424

eeehhh joo..... tak czytam te wszystkie posty i sobie myślę:
Też chciałbym być takim ambitnym rekreantem.

martik

martik

Monika78

W Mariwie panuja podobne zasady jak w Poznaniu

Ci lepsi maja większą swobodę - poczatkujący są pod wiekszym nadzorem (choć jak na mój gust i tak za małym). Ale zadarzało mi się w Wałbrzychu w szkółce dostać konia muła i całą godzine spędzic na ogonie w zastępie (za odległość większą niż 1 m do poprzednika dostawało sie burę). Rozwiązanie jak dla mnie tragiczne - nigdy więcej tam na plac nie pojechałam. Zapisywałam sie za to na 2 godzinne tereny o nieprzyzwoicie wczesnych porach (bo wtedy jechałam sama z instruktorem i było ok).

Obesrwuję teraz dosć bacznie syna koleżanki - Maćka. Maciek wyrósł juz z typowej rekreacji i szukał miejsca w Wawie gdzie mógłby się przygotować do skoków na srebro. I ogólnie bida z nendzą jest. Zaliczył sporo miejsc i albo był dobry instruktor, albo sensowne konie... a najczęście nic z tego. Chciał wziąść konia w półdzierżawę - nic nie znalazł, chciał u kogoś prywatnego jeździć na jego koniach - nie dało rady. Obecnie trafił do małej stajni, gdzie konie coś potrafia i instruktorowi chce sie uczyć, ale stajnia ma zniknać do czerwca (bo to był tylko obiekt dzierżawiony). I okazuje sie, że przy masie ośrodków w Wawie nie mozna znaleźć miejsce gdzie można by się uczyć indywidualnie na sensownych koniach.

Może jestem w depresji, ale jak na dzień dzisiejszy wydaje mi sie, ze miejsca dla ambintych rekreantów na tym świecie raczej nie ma (pomijam ludzi którzy maja swoje konie).